|
หัวข้อ: อยู่ แค่ตาย เริ่มหัวข้อโดย: กวีชาวบ้าน ที่ 17, ธันวาคม, 2556, 03:22:10 PM อยู่แค่.....ตาย............
................................... กระท่อมร้างกลางนา...หลังคาจาก ขื่อคานฟากหักผุ...ทะลุเกลี้ยง บรรยากาศเหว่ว้า..ข้ามีเพียง หมาที่เลี้ยงเคียงคู่..อยู่สองตน นอนคุ้ดคู้ดูแล...มิแปรเปลี่ยน กินกันเตียนแบ่งปัน..วันละหน ได้อาศัยกระต้อบเก่า..เหงาชอบกล พอหลบฝนกันแดด...แผดเผากาย กลางคืนหนาวร้าวรวด..ปวดหัวอก น้ำค้างตกปรกผิว....ฉิวไม่หาย ผ้าห่มเก่าขาดวิน...สิ้นสบาย นอนกอดก่ายหมาดั่งหมอน..สะท้อนจัง ทั้งตัดหญ้าหาฟืน..ยืนตรำแดด แสงสอดแสดแผดเผา...เฝ้าแต่หวัง อนาคตอยู่ที่ใจ..ไช่กำลัง ทุกข์ประดัง ยังสบาย ร่างกายดี นั่งมองฟ้าเคี้ยวข้าว..ราวกับบ้าน มิสะท้านสะเทือน..เหมือนสุขี ใครจะว่าบ้าบอ...ท้อไม่มี ตราบชีวียังอยู่...สู้แค่ตาย....(http://upic.me/i/10/392283_477729792319996_470750412_n.jpg) (http://upic.me/show/48652365) หัวข้อ: Re: อยู่ แค่ตาย เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 17, ธันวาคม, 2556, 07:32:10 PM -๐ เพียงหัวใจ ๐- ๑. มีชีวิตเรียบง่ายไม่ฟุ้งเฟ้อ มิเหิมเห่อหลงไปในความหมาย เป็นอยู่อย่างเพียงพอก็สบาย มิย่างกรายฝันเฟื่อง เรื่องหลอกลวง ๒. มองฟ้ากว้างที่โอบกอดแล้วพรอดพร่ำ มองธารน้ำรินไหลไม่ขาดช่วง เย็นสายลมพรมพลิ้วลิ่วสู่ทรวง ไหลหลั่งห้วงอารมณ์ บ่มดวงจินต์ ๓. ไฟชีวิตยังแกร่งและแรงกล้า ดวงวิญญาโหมไหม้ให้ถวิล ปรารถนาชีวิตที่ติดดิน แต่หาสิ้นอหังการ์ แล้งล้าใด ๔. ยินดีความสมถะใครจะรู้ เพียงพิศดูสว่างกระจ่างใส แม้คนอื่นมองมาว่าอย่างไร แต่หัวใจรับรู้ หยัดสู้ยืน ฯ - Black Sword - (หมู มยุรธุชบูรพา) |