บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 02, กุมภาพันธ์, 2557, 02:39:02 PM



หัวข้อ: ใจเอย..
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 02, กุมภาพันธ์, 2557, 02:39:02 PM
(https://i.ibb.co/DMcwWjJ/b4a84.gif) (https://imgbb.com/)

หวาดผวา เอื้อมคว้าเพียงเงา
เธอรู้หรือเปล่า ฉันรักเธอแค่ไหน
ปลายทาง ตอนจบของหัวใจ
จะเป็นอย่างไร เจ็บแค่ไหน ไม่รู้เลย

tqv0yN1ZOwE





หัวข้อ: Re: ใจเอย..
เริ่มหัวข้อโดย: ไปยาลฯ ที่ 02, กุมภาพันธ์, 2557, 06:26:33 PM

(https://image.ibb.co/khCBEy/1.png) (https://imgbb.com/)


หัวข้อ: Re: ใจเอย..
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 03, กุมภาพันธ์, 2557, 04:48:28 PM

                                           สุดจะหักห้ามจิตยามคิดถึง
                                           คนเคยซึ้งเคยซบพบความเฉย
                                           อยู่กับความอ้างว้างอย่างที่เคย
                                           นั่งชมเชยความช้ำกับน้ำตา

                                           ปล่อยความคิดเตลิดไป จนไกลล่วง
                                           เหมือนตกห้วงจาบัลย์มิหรรษา
                                           คิดไปเองเกรงร้างรักแรมลา
                                           เผาวิญญาร้อนรุกความทุกข์ครอง

                                           อยู่ห่างกันหวั่นไหวกลัวใจห่าง
                                           อยู่กันคนละทางฤทัยหมอง
                                           อยู่กับฝันอันรื่นไร้ชื่นปอง
                                           หวั่นเป็นรักสำรอง ไร้รื่นรมย์

                                           ลิตเติลเกิร์ล

                                         (https://i.ibb.co/8MgC7xh/31-display.jpg) (https://imgbb.com/)


หัวข้อ: Re: ใจเอย..
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 03, กุมภาพันธ์, 2557, 06:30:33 PM



       โอ้ใจเอย เคยซึ้งคะนึงหา
   ยามจำห่างร้างราพาขื่นขม
   ยิ่งรักหวงห่วงหาพาตรอมตรม
   คนเคยชมเมื่อกลับชังเจ็บฝังใจ

       หากคิดเห็นเป็นธรรมดาการลาจาก
   พบเพื่อพรากจริงแท้แต่ไหนไหน
   ความรักหวงห่วงหาเหลืออาลัย  
   ตัวมิไกลใจเมินยิ่งเกินตรม...
                        ธนุ  เสนสิงห์
                              :046            


หัวข้อ: Re: ใจเอย..
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 03, กุมภาพันธ์, 2557, 10:08:50 PM

สงสารใจ

แสนคิดถึงดวงใจยามไกลห่าง
สุดอ้างว้างเดียวดายจนผ่ายผอม
เฝ้านับวันนับคืนฝืนตรมตรอม
อยากดมดอมจอมใจยามใกล้เคียง

แต่สวรรค์พลันปิดไยผิดแผก
ดั่งคนแปลกหน้ากันสวรรค์เบี่ยง
มิเคยคิดบิดผันสวรรค์เอียง
เธอหลบเลี่ยงเกี่ยงงอนในตอนเจอ

ทำอย่างนี้รู้ไหม?ใจจะขาด
ดั่งถูกฟาดด้วยฟืนจนยืนเซ่อ
มิเคยรักใครมากนอกจากเธอ
นอนละเมอเพ้อฝันหวั่นในทรวง

ทำเย็นชา,ฆ่าพี่เสียดีกว่า
ไม่เมตตาอย่าทำน้ำตาร่วง
แสนเจ็บปวดรวดร้าวยามเขาควง
ริดสีดวงกำเริบ...หงายเงิบแล้ว!!

ไพร พนาวัลย์
 :046


หัวข้อ: Re: ใจเอย..
เริ่มหัวข้อโดย: ไปยาลฯ ที่ 03, กุมภาพันธ์, 2557, 11:36:21 PM

(https://image.ibb.co/fvd1Ey/2.png) (https://ibb.co/d7bXMd)




หัวข้อ: Re: ใจเอย..
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 05, กุมภาพันธ์, 2557, 09:15:27 PM
                                    (https://i.ibb.co/94cwPrg/90026.jpg) (https://imgbb.com/)

                                    ยามดึกดื่นคืนนี้มีลมหนาว
                                    แหงนมองดาวบนฟ้าสายตาเหม่อ
                                    ดาวล้อมเดือนเลือนลอยคล้อยละเมอ
                                    หญิงพร่ำเพ้อหาใครในแสงดาว

                                    ก่อนจะนอนหลับไหลในคืนนี้
                                    ขอพบพี่บนฟากฟ้า ฝ่าลมหนาว
                                    นอนหลับในอ้อมแขนแห่งแสงพราว
                                    ท่ามราตรีอันยาวอย่างสุขใจ

                                    ค่ำคืนนี้ พี่อยู่ ณ ตรงนั้น
                                    เห็นดวงดาวดวงเดียวกัน กับน้องไหม
                                    สักครั้งที่พี่เห็นมิห่างไกล
                                    เหมือนเราได้พบกันนะคนดี

                                    ลิตเติลเกิร์ล






หัวข้อ: Re: ใจเอย..
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 06, กุมภาพันธ์, 2557, 08:36:26 AM

สงสารใจ

แสนคิดถึงดวงใจยามไกลห่าง
สุดอ้างว้างเดียวดายจนผ่ายผอม
เฝ้านับวันนับคืนฝืนตรมตรอม
อยากดมดอมจอมใจยามใกล้เคียง

แต่สวรรค์พลันปิดไยผิดแผก
ดั่งคนแปลกหน้ากันสวรรค์เบี่ยง
มิเคยคิดบิดผันสวรรค์เอียง
เธอหลบเลี่ยงเกี่ยงงอนในตอนเจอ

ทำอย่างนี้รู้ไหม?ใจจะขาด
ดั่งถูกฟาดด้วยฟืนจนยืนเซ่อ
มิเคยรักใครมากนอกจากเธอ
นอนละเมอเพ้อฝันหวั่นในทรวง

ทำเย็นชา,ฆ่าพี่เสียดีกว่า
ไม่เมตตาอย่าทำน้ำตาร่วง
แสนเจ็บปวดรวดร้าวยามเขาควง
ริดสีดวงกำเริบ...หงายเงิบแล้ว!!

ไพร พนาวัลย์
 :046



แสนสงสาร

อยากจะบอกคนดีว่าคิดถึง
เพ้อรำพึงผ่านไกลใจแน่แน่ว
ดูเหมือนว่าคว้าเงาไร้วี่แวว
กำแพงแก้วกั้นกลางระหว่างเรา

ไม่เคยสนรนห่างทุกทางจบ
ไม่อยากพบหน้าน้อง คนหมองเศร้า
อ้างเหตุผลทนเจ็บเกินบรรเทา
อ้างนงเยาว์หย่าร้างเดินห่างชาย

กลับมาหาน้องเถิดเปิดทางกว้าง
อย่าทำกร่างเกเรหันเหหาย
น้องเตรียมพร้อมห้องหอรอพักกาย
ริดสีดวง ต้องสลายหมอช่วยเอง

หมอหญิง
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/288/30288/images/oknation.jpg)


ขอบคุณภาพจาก  Internet


หัวข้อ: Re: ใจเอย..
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 06, กุมภาพันธ์, 2557, 11:14:52 PM

:a006: :a020: :a006:

ว้าย...ตายแล้ว.!!ตายแล้ว.!!แม่แก้วช่วย
ลูกคงม้วยแน่นอนตอนเค้งเก้ง
เธอตัดร่างลูกน้อยลอยละเบง
มิเคยเกรงกลัวบาป พะงาบพะเงย
 :a001:
แค่เป็นริดสีดวงเธอควงมีด
บรรจงกรีดเหวะหวะแล้วละเหวย
เสียงร้องกร๊ด..วี๊ดว้าย..มิอายเลย.!!
ยังเฉยเมยกรีดย้ำ...จนหนำมือ
 :042:
ไหนว่าคนใจอ่อนไยย้อนยุค
ร่างกระตุกยังจะตัดไยหัดดื้อ
ไหนว่าคนขี้แยไยแบมือ
ใครจะซื้อตับไต.?ไยตัด,ตอน
 :043:
โอ๊ย...กลัวแล้ว..เข็ดแล้ว พ่อแก้วจ๋า
โปรดอย่าฆ่า อย่าแกง เลือดแดง,ก้อน
จะให้ไปเป็นยามหรืองามงอน?
ใส่หัวโขน เล่นละคร..เอ้า ฟ้อน...รำ.!!
 :049:
ไพร พนาวัลย์
  :046


หัวข้อ: Re: ใจเอย..
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 08, กุมภาพันธ์, 2557, 09:04:24 AM

หญิงอ่อนหวานอย่างน้องใช่ปองร้าย
ไม่ถึงตายหรอกจ้าอย่าเครงคร่ำ
ส่วนไหนเจ็บเก็บทิ้ง อย่าเก็บงำ
ใช่รันทำร่างกาย ชายทรมาน

จิตใจน้องอ่อนไหวได้รับรู้
นั่งมองดูลุงไพรใจสงสาร
น้ำตาไหลร่วงรายเป็นสายธาร
หวังเจือจานความเจ็บสิ้น อย่าดิ้นไป

ห่วงว่าลุงเจ็บหนักกระอักอ่วม
รักท้นท่วมแท้จริงคำหญิงไข
กลัวว่าสิ้นคนดูแล บ้านน้อยไง
ป๋ารพี กับลุงไพร ไว้ร่วมงาน ...

:AddEmoticons00935:
ลิตเติลเกร์ล



หัวข้อ: Re: ใจเอย..
เริ่มหัวข้อโดย: นายประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 08, กุมภาพันธ์, 2557, 01:43:26 PM
:AddEmoticons00918:

เขียนจากใจ  1 นาที มิเกลากลอน 5555...จริง ๆ

ประทีปเศร้าเหงาใจใยมิเอ่ย
ดั่งเช่นเคยต้อนรับคอยขับขาน
ถึงวันนี้มิเห็นเช่นวันวาน
ทรมานหัวใจไปวันวัน


ทำฉันเศร้าฝันค้างกลางเวหา
บุญมิพาเยื่ยมใจที่ใฝ่ฝัน
บาปกรรมแทรกแยกทางห่างใจกัน
ความสัมพันธ์จืดจางยิ่งห่างไกล


คนเคยอ้อนวอนรักกลับทิ้งขว้าง
อยู่อ้างว้างอกหักถูกผลักไส
คนเคยรักเคยชื่นรื่นฤทัย
มิฝากใจบ่นหาสุดอาวรณ์


ประทีป  วัฒนสิทธิ์
8 กุมภาพันธ์ 2557
13.50 น.

 :AddEmoticons00916: