บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/ac7c4f192d7a4b6f86154b314f3bd7ff-tile_zps71347ea1.jpg)


การกินเป็นเรื่องใหญ่ไม่สิ้นสุด
กินไม่หยุดกินเรื่อยไม่เหนื่อยหนี
เริ่มมื้อแรกแต่เช้าเท่าที่มี
ก็สามสี่ชนิดแล้วคิดดู

สามชั่วโมงผ่านไปใกล้มื้อเที่ยง
รายชื่อเรียงเลือกกันสนั่นหู
ผัดซีอิ๊วพริกเผาเคล้าปลาทู
กะเพราหมูไข่ดาวข้าวราดแกง

นั่นก็ดีน่าลิ้มได้ชิมรส
ดีทั้งหมดเลือกยากหลายปากแข่ง
ท้ายที่สุดอะไรไม่แทรกแซง
ตามแต่จะจัดแจงก็แล้วกัน

ถึงมื้อค่ำซ้ำซากออกปากถาม
มิได้ความตามเคยเฉยอยู่นั่น
กินอะไรก็ได้ไม่สำคัญ
ถามทุกวันทำไมให้รำคาญ

เพราะอะไรก็ได้ให้ต้องคิด
เพราะไม่อยากหงุดหงิดเรื่องอาหาร
เพราะคนซื้อรู้ดีที่ต้องการ
เพราะคนที่รับประทานมักโวยวาย

ซื้อทำไมไม่รู้หมูและเนื้อ
แสนจะเบื่อเหลือที่มากมีขาย
เรื่องการกินเป็นเรื่องระเคืองคาย
อาจกระจัดกระจายมิได้กิน

  :037:
(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/anigif1_zps1407fe9a.gif)

(http://files.myopera.com/zenabezimena70/albums/15070142/oysohd999dq.gif)

:059:
สนุก ๆ ครับ อย่างไรอภัยด้วยหากผิดเนื้อหา ขอฮากับผม..พอ
ด้วยเห็นว่าอยู่ในหมวดเฮฮา..55555

คนอย่างฉันกินนั้นมันเรื่องเล็ก
ตั้งแต่เด็กมิกังวลคนใจหิน
อยู่อย่างนี้เรื่อยมาเป็นอาจิณ
ใครได้ยินคงว่าฉันบ้าบอ

ไม่ได้กินซินั่นมันเรื่องใหญ่
ลุกเป็นไฟไร้อาหารในจานหม้อ
หรือช้านิดสั่งถามยามคอยรอ
ต้องร้องอ๋อกินนั้นมันเรื่องเล็ก


มีมุขตลกนิดหนึ่ง นำใช้ได้
เมื่อได้ยินเพื่อนที่เราสนทนาพูดว่า "เร็วหน่อยเรื่องกินมันเรื่องใหญ่"
เราหักมุมว่า  "ไม่สำหรับผม..เรื่องกินมันเรื่องเล็ก... เรื่องไม่ได้กินซิ..มันเรื่องใหญ่"
รับรองว่ามีเสียงฮา..ที่โต๊ะของเรา

ประทีป  วัฒนสิทธิ์
8 กุมภาพันธ์ 2557

 :048: