|
หัวข้อ: อินทรวิเชียรฉันท์ "เรื่องความรัก" เริ่มหัวข้อโดย: สุดาพระพาย ที่ 13, กุมภาพันธ์, 2557, 06:37:31 PM สุดแสนประหลาดใจ รติไม่นำสุขขี แต่คนก็อยากมี ผิวทุกข์สิจำยอม ดั่งกริชกระซวกแทง อุระแสร้งทำนอบน้อม พร้อมรับระทมตรอม มรณา บ่ สนใจ รักทรมานจิต นิรมิตนรกไว้ รุ่มร้อนระกำใจ ชลไหลเกรอะดวงตา หัวข้อ: Re: อินทรวิเชียรฉันท์เรื่องความรัก เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 13, กุมภาพันธ์, 2557, 10:43:13 PM อาจเป็นเพราะอีกมุม อุระรุมสิร่ำหา สุขสมภิรมย์พา และระรื่นฤทัยจริง สิ้นโศกวิโยคศัลย์ มนะมั่นจะแอบอิง สองใจจะพึ่งพิง มิละทิ้งประคองเชย สองจิตจะชิดชม อภิรมย์นะอกเอ๋ย ใจสองตระกองเกย ก็เพราะรักประจักษ์จินต์ ขอบคุณครับผม :a013: - Black Sword - (หมู มยุรธุชบูรพา) หัวข้อ: Re: อินทรวิเชียรฉันท์เรื่องความรัก เริ่มหัวข้อโดย: ศรีเปรื่อง ที่ 14, กุมภาพันธ์, 2557, 07:39:02 AM รักหวานสะท้านหล้า สุริยานภายิน
จันทราและเมฆิน ริษยาอุราเคือง จูจุ๊บวิไลพักตร์ นุชลักษณ์พิรามเรือง บอก"รักจ๊ะ" เนืองเนือง อุระพร้อมถนอมนาง ให้รักสถิตอยู่ ณ ดนูมิจืดจาง ขาดนุชสิร้องคราง สรอิ๋งงะหงิงครวญ ศรีเปรื่อง ๑๔ ก.พ. ๒๕๕๗ สร [สะ-ระ] = เสียง อิ๋งงะหงิง = กร่อนจาก อิ๋ง หงิง หงิง = เสียงหมาร้องเวลาเจ็บช้ำ :014: |