|
หัวข้อ: สายเกินไป เริ่มหัวข้อโดย: กวีเพื่อชีวิต ที่ 17, มีนาคม, 2557, 10:08:31 PM เมื่อสูญเสียจึงรู้สึกสำนึกได้ มาเสียใจที่หลังนั่งคอตก เหมือนสวรรค์พลันเปลี่ยนเป็นนรก ใจช้ำฟกอกกลัดหนองร้องคร่ำครวญ ถูกความเหงาล้อมรุมกลุ้มเหลือที่ ทั้งชีวีร่ำไห้อาลัยหวล คิดถึงเธอคราใดใจรัญจวญ เธอมาด่วนทิ้งไปไม่เหลือเลย. :043: หัวข้อ: Re: สายเกินไป เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 19, มีนาคม, 2557, 06:36:02 AM :020: :004: ไม่ต้องมาครวญคร่ำทำเสียงอ่อย รำพันถ้อยลอยเลื่อนเพ้อเอื้อนเอ่ย ทีแต่ก่อนย้อนย้ำทำหยันเย้ย ชอบบ่นเปรยประจำว่ารำคาญ เราต่างคนต่างอยู่ให้รู้แน่ ส่งด้วยแชร์เปียมาค่าผ่อนบ้าน ยกให้เธอทั้งนั้นฉันทำทาน หนี้สินบานใช้ให้พอ ขอบ๊ายบาย Sasi :037: :a22: หัวข้อ: Re: สายเกินไป เริ่มหัวข้อโดย: วรรณดี ที่ 19, มีนาคม, 2557, 12:52:35 PM ฝากหัวใจไว้กับเธอ แม้ต้องเจอปัญหาใหญ่ ฉันพร้อมมอบมันออกไป อยู่ไกลไกลจากสายตา ไม่มีคำว่าเจ็บปวด หรือร้าวรวดจนอ่อนล้า ถ้ามันเหงาให้เวลา หมั่นรักษาตามแต่กรรม |