|
หัวข้อ: โอ้..ใจเอ๋ย เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูนุท ที่ 06, เมษายน, 2557, 12:27:08 AM โอ้..ใจเอ๋ย โอ้ใจเอ๋ย..เผยจิตลิขิตตอบ ฤทัยมอบหมายมั่นฝันเราสอง แต่กลับไซร้ให้ช้ำถูกจำจอง ขังในห้องแห่งเจ็บแสนเหน็บกาย โอ้ใจเอ๋ย..เคยเคียงสำเนียงสอน เฝ้าออดอ้อนอิงแอบแนบเช้าสาย สุขสราญหวานหยดก็หมดคลาย ดั่งเวียนว่ายลมลวงในห้วงจินต์ โอ้ใจเอ๋ย..เชยชิดพินิจชอบ ขอนบนอบขับขานผ่านคำศิลป์ ทุกทุกถ้อยร้อยเรียงเสียงกวิน ลอยระรินพัดฝากจากนงคราญ โอ้ใจเอ๋ย..เฉยหนอให้ท้อนัก คอยแต่ภักดิ์กลับไร้ใครสงสาร ไม่เห็นค่าคราชายทำร้ายมาน สิันรสหวานหน่ายหนีฤดีตรม โอ้ใจเอ๋ย..ฝากพร่ำลำนำกล่าว ช่างรวดร้าวแหลกราญพาลขื่นขม คงลาจากพรากพลิ้วลิ่วตามลม สุดระทมวางวายสลายเลือน ชมพูนุท :a003: หัวข้อ: Re: โอ้..ใจเอ๋ย เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 07, เมษายน, 2557, 08:31:21 AM ฟังคำโศกโยกครวญให้ป่วนจิต ดุจชีวิตสิ้นละสูญเสมือน ดุจความหวังพังพ่ายและบ่ายเบือน คล้ายดังเงื่อนรัดปมสุดข่มใจ อยากจะปลอบนวลเจ้าหายเศร้าสร้อย ทุกข์เคลื่อนคล้อยคลาดหมดและสดใส แต่ไม่รู้ว่าจะเอ่ยเผยอย่างไร เพราะผมนั้นเป็นใบ้ จนใจจริง ฯ :004: Balck Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) หัวข้อ: Re: โอ้..ใจเอ๋ย เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูนุท ที่ 07, เมษายน, 2557, 08:52:00 PM อ่านคำพจน์บทเยือนที่เอื้อนเอ่ย ที่ชายเผยอยากปลอบตอบทุกสิ่ง แต่ว่าด้วยเป็นใบ้ไร้เสียงอิง ขอบอกหญิงนั้นเล่าเจ้าหูตึง อยู่ในโลกแสนเงียบเปรียบโดดเดี่ยว ตัวคนเดียวเปลี่ยวปลอดทอดคิดถึง มีน้ำใจฤทัยพาสุดตราตรึง นวลซาบซึ้งจริงหนอนะพ่อคุณ ชมพูนุท :004: :a016: |