|
หัวข้อ: คร่ำครวญ เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูนุท ที่ 10, เมษายน, 2557, 12:14:45 AM คร่ำครวญ เธออยู่ไหนไยลับมิกลับหวน คิดคร่ำครวญเจ็บนักรักลอยหาย เฝ้าเหม่อมองท้องฟ้าดาราราย แสงเดือนฉายเศร้าหมองนองน้ำตา สงสารเถิดเพลิดไหนดวงใจเจ้า ภักดีเฝ้าเพียรถึงคะนึงหา รอคืนวันฝันเรียงเคียงอุรา โปรดเมตตาฉันบ้างอย่าห่างไป ฤทัยนวลจวนขาดพลาดในรัก รวดร้าวหนักนอนหนาวคราวผลักไส ดั่งจับจองร้องร่ำช้ำทรวงใน โอ้หัวใจนงคราญรอนราญเอย ชมพูนุท :AddEmoticons00943: :AddEmoticons00924: หัวข้อ: Re: คร่ำครวญ เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 10, เมษายน, 2557, 12:25:47 AM อยู่ไม่ไกลจากเธอที่เหม่อเศร้า ทุกข์ใดเร้ารุมร้างนะนางเอ๋ย อยู่ตรงนี้ข้างข้างเหมือนอย่างเคย มิลับเลยลาล่วงเพราะห่วงกัน ปาดน้ำตาเถิดนะอย่ารินไหล ฝานซอกใจที่โศกวิโยคศัลย์ ยิ้มรับความหวังดีมีต่อกัน เพื่อรับวันใหม่แล้ว นะแก้วนวล ฯ :037: Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) หัวข้อ: Re: คร่ำครวญ เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูนุท ที่ 10, เมษายน, 2557, 07:15:19 AM คำอบอุ่นกรุ่นหวานสานดวงจิต ถ้อยลิขิตขานขับกลับมาหวน คอยเคียงข้างทางฝันมั่นลำดวน อย่าเรรวนรักเราเฝ้าผูกพันธ์ ค่อยค่อยซับน้ำตาครารินไหล ทิวาใหม่ยิ้มเยือนเหมือนดั่งฝัน ทุกข์ผ่านพ้นท้นทางจางโดยพลัน ขอชายนั้นฤทัยนิ่งที่หญิงเดียว ชมพูนุท :041: :a016: |