|
หัวข้อ: ๐๐๐ ... พี่เป็นคนเลว... ๐๐๐ เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 26, กุมภาพันธ์, 2556, 02:09:14 AM (http://upic.me/i/r3/w6oakk121xn.gif) (http://upic.me/show/38769439) แว่วจำเรียงเสียงชายที่ปลายทรวง ทำเป็นห่วงดวงแขมาแฉผิด หลงงมงายร่ายมนต์ให้คนชิด หนึ่งความคิดลิดรอนถอนอุรา เป็นนิสัยใคร่คลอพะนอแนบ หวังชิดแอบอกอุ่นกรุ่นนาสา บรรเลงพิณจินต์ล่วงห้วงมายา ปรารถนาพาสุขสนุกใจ สิ้นความคิดประดิษฐ์ถ้อยร้อยสุสนธิ์ ดวงกมลวนเวียนเพียรสิ่งไหน จึงลิขิตขีดเขียน เฆี่ยนฤทัย ฉุดมิไหวใดปรามห้ามใจชาย เชิญขับกล่อมล้อมเรียงเคียงขุนแผน ท่องเที่ยวแดนแคว้นอิตถี ฤดีหมาย บรรจงจารหวานหรูดูพริ้งพราย สร้างนิยาย แย้มทรวงแสนห่วงนาง ลิตเติลเกิร์ล (http://upic.me/i/ue/tjbnonh9a5p.gif) (http://upic.me/show/38946897) หัวข้อ: ๐๐๐ ... พี่เป็นคนเลว... ๐๐๐ เริ่มหัวข้อโดย: นาย ตะเข้ ที่ 26, กุมภาพันธ์, 2556, 05:16:49 PM โอ้ทรามวัย ไฉนกล่าว ให้ร้าวรวด ความเจ็บปวด ยวดยิ่งใหญ่ หทัยหมอง ใยตอกย้ำ ซ้ำเติม เพิ่มทำนอง พี่อกต้อง ครองน้ำตา น่าน้อยใจ.. ยอมรับผิด ไม่ได้ชิด ยามน้องช้ำ ไม่ได้พร่ำ ย้ำคำหวาน ยามไม่ใส ไม่ได้กอด ออดอิงแอบ แนบทรามวัย ไม่ได้ไล้ ซับประคอง สองแก้มนาง.. ต่อแต่นี้ พี่จะมี ไม่หนีน้อง คอยสนอง ครองดวงใจ ไม่เมินหมาง รักครั้งใหม่ คงสดใส ไม่จืดจาง สองนวลปรางค์ นางไม่ห่าง จากอุรา.. เพียงแต่เจ้า เข้าใจพี่ ที่แสนรัก เพียงยอมพัก ปักฤดี ที่โหยหา เพียงแบ่งไว้ ฤทัยนิด ชิดกานดา เพียงอย่าว่า คำหม่นตรม ระทมเลย.. ยอมเป็นทาษ เทวี ที่มีเจ้า มอบเพน้า เฝ้ายอมกาย คล้ายเขนย รับทุกสิ่ง เพียงอิงแอบ แนบอกเชย มิเอื้อนเอ่ย ขัดอุรา ให้พาตรม.. "สุดที่รัก" ยังเป็นน้อง ครองเป็นนิตย์ ขอสถิตย์ ติดกายา ไร้พาขม รักรักรัก ขอพักไว้ ให้ชิดชม ฟ้าถล่ม ล้มทลาย ไม่คลายคลอน... |