|
หัวข้อ: ~° ไฉน..ทุกข์ ° ~ เริ่มหัวข้อโดย: Toom Na ที่ 03, พฤษภาคม, 2557, 01:24:19 PM © ฉันยืนมองโลกนี้ ณ ที่เก่า
มองเห็นทุกข์โศกเศร้าที่เร้าจิต มองกระแสแปรไปในชีวิต ครวญครุ่นคิดดิ่งจมท่ามลมพัด © มีสิ่งใดไยต้องมองว่าทุกข์ เร้าร่ำรุกสุมอกรกอึ้งอัด มาเหนี่ยวโน้มโจมจู่ลู่โซซัด ก่อวิบัติผลาญลึกสำนึกนี้ © ฤ หลุมล่อรอดักถักตาข่าย มีพิษร้ายรุนแรงแฝงทุกที่ ให้ตกห้วงบ่วงทุกขังรั้งชีวี กระซากทึ้งฤดีขยี้ช้ำ © จะสะบัดให้หลุดสุดแสนยาก ในวิบากลุ่มหลงวงถลำ ยิ่งดิ้นยิ่งรัดแน่นแสนระกำ เร่งกระหน่ำด่าวดิ้นแทบสิ้นปราณ © หยุดอยู่นิ่งอิงแอบและแนบเคล้า เสพความเศร้าในอุระขณะผลาญ มิสิ้นรสสรดศัลย์อันตรธาน ในดวงมานกลบฝังรังระบม © สิ่งใดหรือคือเร้าจมเศร้าโศก? หรือว่าโลกโหดร้ายร่ายทุกข์ถม กลบเราฝังทั้งเป็นลำเค็ญตรม หรือเราบ่มทุกข์ไว้ไซร้ซุกทรวง.ฯ :AddEmoticons00920: :AddEmoticons00920: :AddEmoticons00920: หัวข้อ: Re: ~° ไฉน..ทุกข์ ° ~ เริ่มหัวข้อโดย: กรกช ที่ 03, พฤษภาคม, 2557, 01:59:23 PM #๒๓๑ -๐-๐-๐- ตาปริบปริบ พริบคำ ลำนำเศร้า โลกร้ายเข้า คุมขัง บังแสงสรวง ปล่อยทุกข์พรม พร่างฟ้า สุดาดวง ปล่อยเล่ห์ลวง ราญใจ ให้ดายเดียว แหงนยืนมอง ของเก่า ย่อมหนาวจิต ไยมิคิด ขยับลอง หันมองเหลียว มองมุมใหม่ ในสายธาร กาลหมุนเกลียว ละเปล่าเปลี่ยว เที่ยวทักทาย สหายมี ภาพสะท้อน ที่แลเห็น เช่นคันฉาย ย่อมระบาย บอกใบ้ ให้เรานี่ ภาพหงอยเหงา เศร้าเหว่ว้า ว่าฤดี ยังล้นปรี่ ร่ำร้อง ว่าหมองมัว ลองยิ้มแย้ม แก้มใส ให้ใจเห็น แม้ยากเย็น เช่นไร ให้ยิ้มหัว ประกาศก้อง ร้อง"สู้..สู้.." ขู่ให้กลัว สำรวจตัว สำรวจใจ ไล่เศร้าซม -๐-๐-๐- :003: คันฉาย = กระจก |