|
หัวข้อ: สังคม ก้มหน้า เริ่มหัวข้อโดย: วรรณดี ที่ 21, มิถุนายน, 2557, 04:07:52 PM (http://upic.me/i/yb/cuh4n.jpg) (http://upic.me/show/51572841) ปัจจุบันสังคมก้มหน้าเฉย ปล่อยละเลยเหินห่างอย่างไม่สน ใครจะไปจะมามิกังวล เพราะว่าตนมัวก้มจมกับไลน์ มือก็กดตาจ้องไม่มองอื่น ตาไม่ฝืนหนีหลบสบหน้าไหน ยังเพลินเล่นกดแชร์แคร์กันไป ไม่รู้ใครมองบ้างช่างเถอะมัน ขอให้ฉันได้อยู่ดูไลน์ตอบ เป็นความชอบส่วนตัวจนหัวสั่น ลืมไปว่าเวลาหมดเร็วพลัน สิ่งสำคัญรถจะชนให้ตนตาย บางคนเล่นบนรถกดตลอด ถึงที่จอดลืมลงไร้จุดหมาย พอถึงปลายทางนั่งนานเสียดาย ป้ายสุดท้ายโดนลวงจ้วงตับกิน วรรณดี ๒๑ /๖/๕๗ โปรดระวังอย่าเพลินไป ขอขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต หัวข้อ: Re: สังคม ก้มหน้า เริ่มหัวข้อโดย: กรกช ที่ 23, มิถุนายน, 2557, 12:56:18 AM #๒๙๒ -๐-๐-๐- ท่านวรรณดี มีความคิด พินิจพ้อ ตั้งหัวข้อ ขึ้นมา น่าฟังสิ้น เมื่อสังคม ก้มหน้า คราได้ยิน นึกว่าถิ่น ที่ไหน ไม่เป็นธรรม แรกเดาความ ตามเรื่อง ให้เคืองขัด สังคมถูก ผูกมัด หมดสิทธิ์ร่ำ ต้องก้มหน้า หาวิธี หนีจองจำ กลายเป็นคำ ค่อนขอด หยอดสอนคน คนก้มหน้า หาใช่ ใครบังคับ คนยอมรับ กับเทคโน โอ้...สับสน ทั้งเล่นไลน์ กดไลค์ ใช้กันจน นิ้วด้านวน ไวว่อง จ้องแต่จอ มาวันหนึ่ง พึ่งจะผ่าน ไม่นานนี้ บังเอิญมี มุมขำ มาย้ำต่อ ต้องเข้าเมือง เรื่องเดินทาง ยังเพียงพอ ระหว่างรอ รถไฟฟ้า มาพอดี พอขึ้นรถ เริ่มก้มหน้า หาจอแก้ว ไม่สนแล้ว เลิกใส่ใจ ใครที่นี่ ฉันยืนงง สงสัย ในวิธี เพราะไม่มี สมาร์ทโฟน โยนแบ่งปัน นับคร่าวคร่าว ราวยี่สิบ หยิบโทรศัพท์ แล้วลองนับ ได้แค่สอง มองแล้วขัน ฉันคือหนึ่ง ในสอง ของแปลกพลัน สังคมนั้น น่าสนใจ ไยเปลี่ยนแปร ไม่มีใคร ใส่ใจ ใครเลยหนอ ใส่ใจจอ จิ้มจิ้ม ยิ้มแหยแหย เสียงตึ๊งตึ๊ง อึงเสียงไลน์ ไลค์กดแชร์ เราคงแพ้ พวกเทคโน โลว์เทคเชย -๐-๐-๐- หัวข้อ: Re: สังคม ก้มหน้า เริ่มหัวข้อโดย: วรรณดี ที่ 23, มิถุนายน, 2557, 11:49:41 AM ขอขอบคุณท่านกอกดประชดผม(ฮา) ที่ขื่นขมที่สุดมิหยุดเฉย จึงอยากเล่าให้ฟังดังเคย คนละเลยกันมากอยากให้ดู ปัจจุบันยุคไอทีต่างมีครบ สาระบบเพรียบพร้อมอย่างสวยหรู ทันสมัยทุกอย่างเปิดกว้างอยู่ ใครอยากรู้ก้มหน้าหาอย่างเดียว ไอ้ที่ดีมีมากอยากฝากถึง ให้คำนึงกันหน่อยเรื่องหวาดเสียว อย่าปล่อยมาให้เกลื่อนเหมือนเกลียว มันจะเกี่ยวคนรับจับหัวใจ เมื่อวันก่อนไปเดินห้างระหว่างนั้น หญิงแก่พลันถามทางออกทางไหน บังเอิญว่าว่าเด็กมัวเล่นไลน์มากไป ไม่สนใจจะบอก เดินออกนา แก่ก็หันมาหาผมพอดี ผมก็ชี้เลี้ยวซ้ายนะป้าจ๋า แก่พยักขอบใจในวาจา ที่นำพาบอกทางอย่างกันเอง นี้เป็นส่วนหนึ่งของคนไม่สนใจ ถามอะไรก็เฉยเพราะคร่ำเคร่ง มัวแต่กดก้มหน้าอย่างละเลง ไม่กันเองสักนิดจิตอาทร วรรณดี |