บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอนธรรมะ-สุภาษิต-ปรัชญา-คำคม => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11, ตุลาคม, 2557, 08:00:41 PM



หัวข้อ: ๐ ทุรชน ๐
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11, ตุลาคม, 2557, 08:00:41 PM

ทั้งอารมณ์เรือนร่างถูกวางชั่ว
ดูกเนื้อตัวหนังดำล่ำสูงใหญ่
คิ้วดกหนาตาแดงดั่งแสงไฟ
เขี้ยวขาวใสงอกมุมปากลุ่มบน

มือเกาะกำกระบองสองเท้าแบะ
เดินเตาะแตะแสร้งเฉยมิเคยบ่น
ถูกพวกเขาเอาเปรียบเทียบกับคน
กล่าวว่าตนอสุราแสนสามานย์

ทั้งใบหน้าท่าทางวางหล่อเหลา
ทำพิเนานบนอบตอบขับขาน
แลตาหลิ่วคิ้วโก่งดังโด่งบาน
ส่งยิ้มหวานฟันเรี่ยมผู้เยี่ยมเยียน

ปากร้องกรี๊ดวิ้ดว้ายย้ายเขย่า
กระทืบเท้าเข้าเพลงเชลงเขียน
ลอยเลิศหรูฟูฟ่องท่องแสงเทียน
ถือยอดเซียนเหยียบเมฆเฉกเทวา

โลกสร้างสรรค์ครรลองสองสถาน
ทิพย์พิมานรื่นรมย์สมสง่า
สุขสมบูรณ์พูนพร้อมน้อมนานา
ชนบูชาเทียบเทียมค้อมเคียมคัล

ใส่อารมณ์ซมร่างสร้างแต่ชั่ว
ออกเที่ยวทัวร์ทุบแทงมิแหยงยั่น
ผลอย่างไรให้เห็นเป็นตามกัน
ขึ้นสวรรค์ลงนรกหมกใต้ดิน

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: ๐ ทุรชน ๐
เริ่มหัวข้อโดย: prin ที่ 11, ตุลาคม, 2557, 11:10:54 PM
รูปนั้นชั่วตัวดำระกำหม่น
เปื้อนดินปนเสื้อขาดบาดเศษหิน
ยังไขว่คว้าทำมาและหากิน
ไม่ยอมสิ้นอาลัยในชะตา

มีแรงกายขายแลกเพียงอาหาร
ไม่ขอทานใครเขาให้กังขา
มีก็อิ่มหมดก็อดบางเวลา
ไม่ไขว่คว้าสิ่งใดให้เกินมี

เทพบุตรสุดงามสะคราญนัก
เธอเพียงตักตวงเติมเพิ่มสุขี
จึงรีดเฟ้นเค้นได้ไร้ปราณี
ปฐพีเสริญสรรอันเปลือกกาย


(http://upic.me/i/oi/04968.gif)