|
หัวข้อ: ลมหนาว ดาว ดอย เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 16, ธันวาคม, 2557, 02:30:09 AM (https://i.ibb.co/MnRmpXk/1333725619.jpg) (https://imgbb.com/) ลมหนาว ดาว ดอย อยากจะขึ้นดอยสูงไปสอยดาว ให้ลมหนาวห่มตัวสักชั่วครู่ เหยียบน้ำค้างย้อยหยาดราวลาดปู สัมผัสภาพของฤดูหนาวจับใจ ประหนึ่งยินเสียงป่าแว่วมาเพรียก นิ่งสำเหนียกแต่น้ำลำธารไหล หมอกคลี่ม่านสีขาวทอดยาวไกล คงดีมากหากได้ไปเยือนดอย จะอ้าแขนโอบกอดยอดขุนเขา ทิ้งความทุกข์ความเศร้าความเหงาหงอย เก็บเอาแรงแสงดาวซึ่งพราวพร้อย มาฝังรอยยิ้มเย้ยคนเคยมี ถึงเดินเดี่ยวเปลี่ยวเปล่าเราทั้งสิ้น หัวใจหินอย่าต้องเปื้อนหมองศรี ลมหนาวครวญเพลงหนาวร้าวฤดี เป็นดนตรีเยือกเย็นอยู่เช่นนั้น อยากขึ้นสู่ยอดหาวก้าวไปสอย ดาวดวงน้อยเด่นดีที่เฝ้าฝัน เพียงแค่คิดดาวก็ดับร่วงฉับพลัน จึงเพียงกลั้นน้ำตาเก็บอารมณ์ คนหนึ่งที่ขึ้นเขากับเราได้ เขาก็ไม่มีให้เห็นสักเส้นผม มีก็เพียงดาวฉายกับสายลม เป็นเพื่อนชมฟ้ากว้างเคียงข้างเรา .............. เปลวเพลิง หัวข้อ: Re: ลมหนาว ดาว ดอย เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 16, ธันวาคม, 2557, 07:16:31 PM (https://i.ibb.co/r2hndYG/10641289.jpg) (https://imgbb.com/) แว่วเสียงครวญรวนเรละเห่โหย คล้ายอกโรยราร้างบนทางเศร้า หวังเพียงลมห่มจิตนิจแนบเนา คล้ายดังเปล่าเปลี่ยวใจในสายกาล เหนื่อยหรือเปล่าเขาเขินที่เดินดุ่ม เศร้าเกาะกุมเกยก่ายในสังสาร เวียนวัฏฏะคละเคล้ารุมร้าวราน กว่าจะผ่านพบถิ่นที่ยินยล แสงดาราพร่าพรายย่อมหายลับ มิเหมือนกับแสงมิตรชื่นชิดผล จิบน้ำใจคลายล้าอย่ากังวล กับหนึ่งคน คนนี้ที่ยอดดอย สนทนาประสาสื่อคือมิ่งมิตร เปิดดวงจิตแผ่วผ่านสัมพันธ์ถ้อย บอกเล่าความเป็นไปในร่องรอย หนึ่งคำน้อยวันนี้ที่พบกัน แล้วร่วมฟังดนตรีคีตศิลป์ ท่ามกลางถิ่นนิยามปลอบความฝัน หมู่แมลงเรื่อยร่ำเพลงสัมพันธ์ ก่อนจะหันคืนทางระหว่างใจ ก่อนจะโบกมือลากว่ายามรุ่ง เพื่อหมายมุ่งหนทางอันว้างไหว ค่ำคืนนี้จดจารผ่านฤทัย บันทึกไว้อีกย่อหน้า.. อย่าร้างเลือน ฯ : . - Black Sword - (หมู มยุรธุชบูรพา) ขอขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet หัวข้อ: Re: ลมหนาว ดาว ดอย เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 16, ธันวาคม, 2557, 08:08:13 PM ถึงเมฆหมอกดาวเดือนจะเคลื่อนคล้อย แต่บนดอยยังฉ่ำน้ำใจเพื่อน สู้ด้นดั้นเดินทางมาห่างเรือน หัวใจเหมือนตามติดพบมิตรรัก ค่ำคืนนี้ขื่นขมกลางลมหนาว เหม่อมองดาวหมายแค่ลบแผลหนัก กับหนึ่งคนเข้าใจซึ่งทายทัก ส่งผ่านอักษรมอบปลอบชีวา ดื่มน้ำจิตที่หวานเหมือนธารทิพย์ มองดาวพริบไร้เลศจากเนตรจ้า ยินถ้อยคำจากกมลสนทนา เปลี่ยนแปลงราตรีนั้นไม่พรั่นพรึง เพื่อนคนใหม่ ลมหนาว ขาวหมอกหนา โบกมือลาดวงจิตจะคิดถึง ว่าบนดอยนี้คือแดนแสนตราตรึง และเพื่อนซึ่งมิทิ้งเราหนาวคนเดียว ...................... เปลวเพลิง |