บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอนธรรมะ-สุภาษิต-ปรัชญา-คำคม => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 06, กุมภาพันธ์, 2558, 09:07:22 PM



หัวข้อ: คนเหนือเฮาเรียกว่า...ผีโป๋ย
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 06, กุมภาพันธ์, 2558, 09:07:22 PM



(https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQVKbEZRj4suo1S6gpMUpHz8iWOlaMqfEVPHvS1cbJ_yh7r4D8j)


ผีคือคนเมื่อตายกายเน่าฝัง
ร่างผุพังเผาไหม้ไปเมืองผี
ชั่วช้าลงนรกหมกอเวจี
มากความดีฟูเฟื่องสู่เบื้องบน

คนด่วนตายชดใช้กรรมไม่หมด
มักปรากฏร่อนเร่ท่องเหหน
เที่ยวแลบลิ้นปลิ้นตาหาผู้คน
บ้างกลัวจนขนตั้งหนังยกแยง

วิญญาณใดไร้ญาติขาดมิ่งมิตร
คอยอุทิศอาหารทานข้าวแบ่ง
อยู่อดอยากหิวโหยโอยสำแดง
เข้าสิงแฝงโอดครวญขอส่วนบุญ

คนหรือผีมีจิตใคร่คิดนึก
สร้างรู้สึกสื่อสาอย่าขืนขุ่น
ตั้งใจแผ่เมตตาก่อการุญ
เอาพระคุณละเดชพ้นเภทภัย

หากคนพูดหวานดีผีก็รัก
หากคนหักลองดีผีก็ใส่
หากดวงแข็งแรงดีผีก็ไป
หากดวงอ่อนเมื่อไรผีให้ร้าย

ผีบางตนเอาแต่ใจไม่รู้เรื่อง
กวนรังแกเนืองเนืองเคืองละหน่าย
นิ่งนอนแบแม่คุณทำวุ่นวาย
เปลื้องเปลือยกายโชว์จานอาหารกิน

รพีกาญจน์

ชลบุรี-บุกค้นร้านซูชิเปลือยกลางพัทยา