|
หัวข้อ: ไฟมอด เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 09, กุมภาพันธ์, 2558, 11:28:47 PM ฉันอยากมีตัวตนบนโลกนี้ ฉันจึงแต่งบทกวีนี่แหละฉัน หวังให้เธอชื่นชอบตอบยืนยัน ก่อนถึงวันฉันหมดใจหมดไฟกวี ฉันไม่มีอะไรให้นึกถึง ชีวิตจึงหดหู่อยู่กับที่ รอเพียงวันผุพังดังผงธุลี โลกจะมีฉันหรือไม่ใครจะแคร์ :a014: หัวข้อ: Re: ไฟมอด เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 10, กุมภาพันธ์, 2558, 07:52:29 AM ไฟของฉันลางวันเฉาบางเบาเชื้อ แต่มีเหลือถ่านไฟเก่าจนเฒ่าแก่ เขียนกวีทุกวันไม่ผันแปร ใครจะแลหรือไม่ตามใจมัน สิ่งนั้นหรือคืองานที่ฉันรัก คนรู้จักหรือไม่สุขใจฉัน ตราบใดที่มีสุราร่ำทุกวัน ก็ตราบนั้นดวงฤดียังมีกลอน ธนุ เสนสิงห์ :a016: หัวข้อ: Re: ไฟมอด เริ่มหัวข้อโดย: กรกช ที่ 10, กุมภาพันธ์, 2558, 02:09:23 PM #๔๓๓ :d07: ไฟฉันมอดตอนถ่านผลาญไหม้หมด เหลือปรากฎเป็นเถ้าอนุสรณ์ แต่ไม่คิดห่วงหาหรืออาวรณ์ เพราะเมื่อตอนเต่งตึงพึ่งผ่านเลย :d14: ร่ายลำนำทำใส่ไว้ในโลก เผชิญโชคเคราะห์กรรมยังทำเฉย เรื่องดีดีก็มีบ้างเหมือนอย่างเคย คนเชยเชยเลยพากเพียรเขียนกลอนกานท์ :d09: |