|
หัวข้อ: ...วันนี้...ที่แสนเหงา เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 09, มีนาคม, 2558, 02:45:01 PM ขาดกระตือรือร้นด้นเรียนรู้ ทอดตาดูวิวัฒน์อุบัติใหม่ รับเทคโนโลยีศรีวิไล โลกกว้างไกลเราอยู่หลังลู่เดิม หลงโง่งมชมชอบตอบโจทย์มั่น เนื้อหานั้นต่ำตึกห่อนฮึกเหิม วนเวียนคำซ้ำซากมากต่อเติม แค่จับเริ่มเดาจบหยุดหลบลา ไร้ดำรินิยมผสมผสาน เก่าก่อนกาลหวานอมขมฝาดปร่า ใหม่หอมชื่นรื่นเร้าเคล้าอุรา รวมเรียงรสพจนาพาพอดี หรือวัยฝันบรรลุอุปสรรค เลยวัยรักอภิรมย์ผมสองสี มิตรลืมเลือนเพื่อนจางร้างไมตรี บิดหน้าหนีเหม็นเบื่อมิเหลือเลย ละพากเพียรเขียนขื่นขึ้นป้ายแขวน จุกเจ่าแดนอ่อนแสงแรงระเหย กินบุญเก่าเอากลอนร่อนรำเพย ใครชมเชยเย็นชืดค้างจืดคาย หมดสมัยไต่กระดานอ่านเขียนสุม รวบรวมกลุ่มจ้องจดกดไร้สาย ปล่อยม้าแก่แลเหี่ยวนั่งเดียวดาย ถึงสุดท้ายหายต๋อมพร้อมคลื่นลม :smiley18: รพีกาญจน์ |