|
หัวข้อ: โบยบินจินตนาการ เริ่มหัวข้อโดย: นริสา ที่ 28, มีนาคม, 2558, 02:07:43 PM (http://upic.me/i/1o/the-limits-to-growth-a-prescient-classic-according-to-nature-350x300.jpg) (http://upic.me/show/59363835) " มองฟากฟ้า เวิ้งว้าง ดูว่างเปล่า พาใจเหงา ลอยล่อง ท่องแดนฝัน ภวังค์วาง บางเบา เนาอนันต์ พาใจฉัน โบยบิน จินตนาการ ก้าวกระโดด โลดเล่น ในม่านเมฆ โผผินเฉก สกุณา สนุกสนาน หยอกล้อลม ประโลมเล้า เว้าวอนวาน หอบพัดผ่าน ฟากมหา ธาราใจ อยากเก็บหยด หยาดน้ำฟ้า มาเรียงร้อย ประดับดัง ดาราน้อย ต้องแสงใส อยากเยื้องกราย บนสายรุ้ง เรืองอำไพ เป็นบันได สู่แสง แห่งตะวัน วรรณกรรม ล้วนมี ที่สุดสิ้น ผิดจากจักรวาลจินต์ ไพศาลสันต์ นิยามไร้ ไม่สิ้นสุด ดุจนิรันดร์ เสกสิ่งอัน สร้างสรรค์ พลิกโลกา " - นริสา ภาสบุตร - หัวข้อ: Re: โบยบินจินตนาการ เริ่มหัวข้อโดย: กรกช ที่ 28, มีนาคม, 2558, 04:59:31 PM #๔๘๕ :059: ชะรอยอาจชาติก่อนจรผ่านภพ พานประสบสื่อสารปันภาษา ในแห่งหนคนธรรพ์อันจินตนา สั่งสมมาเมืองมนุษย์จุดประกาย จึงโลดแล่นแดนกวีมีทักษะ อักขระเรียงร้อยปล่อยเป็นสาย เพลินดั่งเพลงไพเราะเพราะงมงาย มิจางหายหากแจ่มเจริญใจ :d23: |