|
หัวข้อ: ห่วงใย เริ่มหัวข้อโดย: เฟื่องฟ้า ที่ 30, มีนาคม, 2558, 08:16:15 PM (http://i.imgur.com/Uilk9fs.gif)
ห่วงใย เป็นห่วงไหมในคำถามยามต้องตอบ ที่จะมอบเกินจะนับรับรู้อยู่ ไม่เป็นไรแค่เศษหวังที่พรั่งพรู มันอาจดูต่ำต้อยน่าน้อยใจ เหมือนผงฝุ่นวุ่นวกตกทุกซอก สิ้นทางออกเป็นตะกอนซ้อนเงาใส ที่ติดค้างกลางอกรกข้างใน นานแค่ไหนรู้สึกและลึกซึ้ง ยินเพียงข่าวเล่าขานผ่านลมล่อง ท่วงทำนองกระพือพัดซัดมาถึง จำทนนิ่งแม้ใจไหวคำนึง แอบรำพึงมืดมนอยู่คนเดียว คนไร้โชคโศกแย่ก็แค่นั้น ยิ่งนับวันเงียบเหงาและเปล่าเปลี่ยว กรรมลิขิตสิ้นร้างไร้ทางเทียว จึงโดดเดี่ยวเดียวดายมาหลายครั้ง จะกี่หนทนสู้อยู่เสมอ ไม่พลั้งเผลอยิ้มรับกับความหลัง เพียงสิ่งหนึ่งคอยเสริมเติมพลัง ใจนี้ยังโชติช่วงความห่วงใย วาริน 30/3/58 ใครก็ได้ที่รู้สึกเป็นห่วงใครอีกคน หัวข้อ: Re: ห่วงใย เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 31, มีนาคม, 2558, 03:23:32 PM บางครั้งคราวหนาวร้อนนอนสะอื้น บางครั้งคืนแห่งดาวพราวไสว บางครั้งแสงจันทร์ส่องสะท้อนไกล บางครั้งหวังสิ่งใดมักได้ยล แต่บางครั้งนั่งหนาวราวสิ้นหวัง แต่บางครั้งดาวไกลเหมือนไม่สน แต่บางครั้งเดือนดับลับกมล แต่บางครั้งคอยผลสู่หนทาง มีสิ่งใดไหนแน่แค่ชีวิต กรรมสิทธิ์สุข-เหงาเราผู้สร้าง ทุกข์จะดับลับลอยหากปล่อยวาง จบทุกอย่างเรื่องเจ็บอย่าเก็บจำ ความห่วงใยยังอยู่มิรู้หาย ดั่งเหมือนสายสัมพันธ์อันชื่นฉ่ำ สัมผัสแล้วร่มใจในน้ำคำ รับรู้แล้วแรงย้ำแห่งน้ำใจ ลิตเติลเกิร์ล (http://upic.me/i/a6/8wf3r3ud130.gif) (http://upic.me/show/29430710) หัวข้อ: Re: ห่วงใย เริ่มหัวข้อโดย: เฟื่องฟ้า ที่ 31, มีนาคม, 2558, 07:38:32 PM ยามแสงจันทร์สาดส่องต้องเมฆน้อย
ค่ำคืนคอยรอดาวเจ้าอยู่ไหน อย่าแกล้งห่างหันเหร่อนเร่ไป เคยสดใสกระพริบพร่างกลางกมล คืนนี้เดือนเตือนจิดยิ่งคิดถึง อยากเอื้อมดึงดวงดาววาวเวหน สักหนึ่งดวงห่วงหามาปลอบตน และเพื่อใครอีกคนหลับฝันดี ก่อนราตรีคลี่เคลื่อนเลือนขอบฟ้า ล้วนบุปผารสสุคนธ์หล่นที่นี่ หอมละมุนคุ้นเคยเหมือนเคยมี กล่อมชีวีอ้างว้างกลางไสยา ขอจงหลับกับฝันอย่าหวั่นไหว ด้วยหัวใจมุ่งมาดปราถนา ยังมีดาวลอยดวงต่างดวงตา ทอแสงมาให้เห็นเช่นทุกคืน วาริน 31/3/58 |