|
หัวข้อ: กาพย์ยานี ๑๑...- เหมือนที่นึกหวั่น - เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 05, กรกฎาคม, 2558, 04:01:23 PM (http://upic.me/i/ow/szlye.jpg) (http://upic.me/show/56086780) ...กาพย์ยานี ๑๑... - เหมือนที่นึกหวั่น - ลึกลึกแล้วนึกหวั่น ว่าสักวันต้องผิดหวัง ใหม่ใหม่ไม่ชิงชัง ยัง“ข้าวใหม่”ใน“ปลามัน” เก่าเก่าเกิดเงาหมอง เบื่อหน่ายนองในใจนั่น หวานชื่นคลายคืนครัน พลันจืดเป็นชืดเย็นชา นานเนาเข้าก็อิ่ม เกิดสนิมสิเนหา นั่งนอนอ่อนระอา อาวรณ์หวานพานวอดวาย ความดีลี้หล่นลด ชั่วปรากฏขึ้นมากมาย หวานหวังพังทลาย หายห่วงหาเอื้ออาทร ลึกลึกที่นึกหวั่น แล้ววันนั้นมาถึงก่อน ไม่ทันวันม้วยมรณ์ รอนรักไปไม่เหลือเลย @ เต็ม อภินันท์ ๒๔ มีนาคม ๒๕๕๘/ ๑๘.๕๒ น. ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต |