|
หัวข้อ: -๐กานท์กวีที่ไร้ค่า๐- เริ่มหัวข้อโดย: ภ. โยนก ที่ 07, กรกฎาคม, 2558, 05:17:46 PM ..
๑.บทกานท์กลอนอักษรฉันลาวัณย์ไหม ประพันธ์ไปก็โศกศัลย์ลาวัณย์หด กวินท์กานท์สานฝันที่รันทด ทุกคำพจน์โศกาเกินกว่าใคร . ๒.กลบทมธุรสเอ่ยพจน์หวาน ก็เศร้าปานดาวห่างจันทร์จึงหวั่นไหว อยากต่อกลอนอักษรศิลป์ก็สิ้นใจ เนื่องเพราะไร้ความคิดเห็นอยู่เป็นนิจ . ๓.นักกลอนเยาว์เศร้าโศกในโลกเหงา จึงโศกเศร้าด้วยศศิถูกลิขิต ให้เดือนหมองต้องห่างดาวไม่พราวฤทธิ์ จึงไร้สิทธิ์จะเฉิดฉายด้วยกายเยาว์ . ๔.เขาเก่งนักอักษรเรื่องกลอนพจน์ ฉันรันทดกว่าใครหทัยเศร้า ยังด้อยนักเรื่องอักษรบทกลอนเรา แล้วใครเล่าจะต่อกลอนอักษรกัน .. -๐ภู่โยนก๐-(http://upic.me/i/15/10409293_496762327141629_8724243105573072726_n.jpg) (http://upic.me/show/56109903) หัวข้อ: Re: -๐กานท์กวีที่ไร้ค่า๐- เริ่มหัวข้อโดย: ก้าง ปลาทู ที่ 07, กรกฎาคม, 2558, 07:57:01 PM ไม่ได้เป็น กวี ศรีสยาม แต่เพราะความ ชอบหา ไขว่คว้าฝัน จึงเข้าร่วม ก่อร่าง สร้างสัมพันธ์ ใจบุกบั่น ด้านกลอน ไว้ผ่อนคลาย ไม่ได้เก่ง เรื่องกวี วลีร้อย ยังต่ำต้อย ด้านรุ่ง ที่มุ่งหมาย กลอนบทเศร้า บทรัก กลอนทักทาย เหมือนยังคล้าย ไม่ค่อยดี เท่าที่ควร อยากจะต่อ กลอนเพื่อน ที่เรือนน้อย แต่กลอนกร่อย กลัวเพี้ยน ไม่ถูกส่วน ไม่งามเนื้อ งามคำ ในสำนวน แปรขบวน เนื้อหา ค่าไม่มี :055: ปลาทู หัวข้อ: Re: -๐กานท์กวีที่ไร้ค่า๐- เริ่มหัวข้อโดย: ภ. โยนก ที่ 07, กรกฎาคม, 2558, 08:57:10 PM ฉันก็เป็นเช่นกวินท์นักศิลป์หนึ่ง
ยังไม่ซึ้งทั้งกลอนทุกข์กลอนสุขขี ต้องเรียนรู้อยู่มากวันถึงพันปี บทกวีก็ไร้ค่าภาษากลอน #ขอบคุณที่มาต่อกลอนครับ |