|
หัวข้อ: สิ้นหวัง...ไม่มี สี เส้น สาย เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 15, สิงหาคม, 2558, 01:33:00 PM เก็บเสื้อผ้าห้าชิ้นใส่ถุงปุ๋ย พาดไหล่ลุยเดินเท้าเข้าเมืองหลวง วุฒิปอหกตกงานพานเศร้าทรวง แล้วแต่ดวงชะตานำพาไป อยู่บ้านนอกขอกนาท่าคอยฝน ผักพืชผลเหี่ยวแห้งแล้งไม่ไหว สารรูปซุบผอมตรมตรอมใจ นิ่งทำไมจุกเจ่าเท่ากับตาย เสาะหางานร้านรวงหยุดทวงถาม งานหาบหามขึ้นลงส่งขนถ่าย งานสุ่มเสี่ยงสารพันอันตราย กะเช้าบ่ายยืนนั่งรวดทั้งวัน โปรดเมตตาข้าเถิดวอนเปิดรับ ทดลองกับงานรู้ดูสร้างสรรค์ ส่วนค่าจ้างร่างแรงจะแบ่งปัน สุดแต่ทั่นมีจิตพิจารณา จากถนนจนตรอกซอกซอยทั่ว ยอบนั่งตัวงอก่องเหงื่อนองหน้า ท้องไส้กิ่วหิวข้าวหาวโรยรา สืบวันวาพ้นผ่านงานไม่เจอ เดินเงยก้มผมยุ่งลากถุงปุ๋ย หน้าหม่นมุ่ยคอตกอกหมองเหม่อ ไม่มีเส้นเอ็นดูกลูกท่านเธอ ดูบ้าเบลอสะอื้นคืนบ้านเฮา รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: สิ้นหวัง...ไม่มี สี เส้น สาย เริ่มหัวข้อโดย: 1p ที่ 15, สิงหาคม, 2558, 02:48:29 PM เคยก่อสร้างล้างจานก็พาลสิ้น คนแปลกถิ่นต่างด้าวเข้ามาขาน พม่าลาวชาวเขมรเดินเพ่นพ่าน เข้าสืบสานงานถูกผูกคิวคอย ถูกต่อว่าประจานแรงงานไทย เกียจคร้านใจไม่สู้ดูถดถอย หนักไม่เอาเบาเพลินเมินเงินน้อย ฟังแล้วพลอยหดหู่อดสูอาย ส่วนน้อยนำทำเสียให้เพลียจิต พามิ่งมิตรพวกพ้องต้องเสียหาย นาก็แล้งแย่งงานพาลวุ่นวาย เหนื่อยเจียนตายแรงแบกแลกข้าวกิน กลับบ้านเราเหงาหงอยคอยฟ้าฝน คงจะหล่นมาแรงเมื่อแล้งสิ้น แม้นอดอยากยากจนบนผืนดิน ถึงกับรินน้ำตาก็จะทน 1p หัวข้อ: Re: สิ้นหวัง...ไม่มี สี เส้น สาย เริ่มหัวข้อโดย: ดารกะ ที่ 17, สิงหาคม, 2558, 01:42:45 PM :d21: หวังเรืองรุ่งมุ่งหน้าป่าคอนกรีต เพราะสุดขีดอดทนความหม่นเฉา มองไร่ยางทางทิวใจหวิวเบา โทรมซบเซาแห้งกรอบรอบทิศทาง ณ.ห้องเช่าเล็กเก่าเท่ารังหนู ทั้งอุดอู้มืดอับกลิ่นสาบสาง จำต้องก้มหน้าเช่ากระเป๋าวาง เพราะสตางค์ขาดพร่องต้องฝืนทน ออกหางานย่านใกล้จวบบ่ายคล้อย เหงื่อหยาดย้อยร้อนรุ่มทุกขุมขน แดดลมต้องท้องกิ่วความหิวปน ทิวาพ้นผ่านไปมิได้งาน กลับคืนห้องจ้องห่อพอมีข้าว ฝืดคอผ่าวกลืนน้ำตามประสาน สุดท้อทดหดห่อพอประมาณ หวังวันใหม่ จะขอทานสะพานลอย ดารกะ :d12: |