|
หัวข้อ: ขี้ข้้าจงเจริญ เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 13, มกราคม, 2556, 01:15:41 AM เขาคิดว่าลูกจ้างเหมือนอย่างทาส ใช้อำนาจกราดด่าดั่งใจหมาย คนรอบข้างต้องคอยรับ “ครับเจ้านาย” คนข้างกายต้องเคารพประจบประแจง เลยหลงตนคิดว่าข้ายิ่งใหญ่ จะด่าใครใครอย่ามากำแหง ข้าเป็นนายเอ็งขี้ข้าอย่ามาแย้ง ต้องแสดงความนอบน้อมพร้อมรับฟัง พวกนายว่าขี้ข้าพลอยคอยสอพลอ มายืนรอพร้อมสรรพรับคำสั่ง ต่อหน้านายรีบเร่งเคร่งจริงจัง พอลับหลังก็อู้รู้แก่ใจ คนทำงานดูไปก็คล้ายทาส ใครฉลาดเลียเก่งก็อยู่ได้ พวกก้มหน้าทำงานบานตะไท เก่งแค่ไหนไม่สอพลอก็เอวัง... ………… โลกแห่งการสื่อสารผ่านลำแสง โลกเปลี่ยนแปลงแต่นายข้ายังล้าหลัง เปลือกนอกนั้นดูดีมีพลัง แต่ภายในน่าชิงชังอย่างซาตาน.... :045: หัวข้อ: Re: ขี้ข้้าจงเจริญ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 13, มกราคม, 2556, 08:24:39 PM วาจาสิทธิ์ ผิดด่า บ้าอำนาจ ประหนึ่งทาส ค้างไถ่ ในเรือนเบี้ย อารมณ์ขุ่น วุ่นจับ กับลูกเมีย มาสาดเสีย ใส่ส้วม เพื่อนร่วมงาน ยกเงินจ้าง อ้างบุญ คุณไม่สิ้น ใช่ยืนกิน นั่งหลับ นอนพับฐาน แปดชั่วโมง คงจัด ปฏิบัติการ ปริมาณ ตามเกณฑ์ วางเด่นดี เจ้าเป็นนาย จ่ายข้า ตรากำหนด ต่างก็หมด ผูกพัน เจ๊ากันนี่ แถมด่าทอ ต่อคำ กวนย่ำยี ละศักดิ์ศรี มนุษย์ สุดบูชา หากวันใด ไร้ทุน หมุนเวียนเก็บ ถึงคราวเจ็บ กระดอง ร้องหมดท่า ยอมก้มหัว ตัวย่อ รอเวลา กี่วันหนา เห็นท่าน..คลานสี่ตีน :026: รพีกาญจน์ |