บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา => ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 25, ธันวาคม, 2558, 09:09:04 AM



หัวข้อ: จากเม็ดทรายกวี
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 25, ธันวาคม, 2558, 09:09:04 AM

(https://i.ibb.co/x6L5K6V/526557-617738808364060-6030897093351267850-n.jpg) (https://imgbb.com/)


จากเม็ดทรายกวี
............

คิดถึงเพื่อนเหมือนเดิมเมื่อเริ่มคบ
อยากได้พบผองเพื่อนเหมือนอดีต
เข้าร่วมวงก๊งสุราเฮฮากรี๊ด
ตามจารีตไทยแท้แต่โบราณ

ภาระมากยากหลีกปลีกตนทิ้ง
ดิ้นรนยิ่งยุ่งยากงอกรากฐาน
ทนร้อนอกตกอับอยู่กับงาน
ทั้งในบ้านนอกเรือนเกลื่อนสังคม

จึงส่งสารลิขิตว่า “ คิ ด ถึ ง ”
จากเม็ดหนึ่ง“ทรายกวี”ที่ทับถม
สรวงสวรรค์ชั้นกวีปิยารมณ์
ยังชื่นชมไมตรีเป็นนิรันดร์

ผองเพื่อนเก่าล้วนแก่แลตายจาก
เพื่อนใหม่มากเพิ่มมาร่วมพาฝัน
ร้อยอักษรอ้อนคำกล่อมกำนัล
รักผูกพันใกล้ชิดด้วยจิตจินต์

ฟ้าเดียวกันสวรรค์กวีเสรีสิทธิ์
ชายคาเรือนเหมือนชิดเพราะจิตถวิล
ขอบฟ้าแคบสูงปลงลงเคียงดิน
อยู่ร่วมถิ่นฐานันดร์วรรณกรรม

คิดถึงเพื่อนเกลื่อนไปในโลกฝัน
ฝากจำนรรจ์ตามลมพัดพรมพร่ำ
วอนผองเพื่อนเมตตาอย่าใจดำ
ตอบรับคำ“ คิ ด ถึ ง ”ไร้ปึ่งชา

@ เต็ม อภินันท์
๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๘ / ๑๙.๑๗ น.

* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *




หัวข้อ: Re: จากเม็ดทรายกวี
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 27, ธันวาคม, 2558, 12:43:53 AM

จากเม็ดหนึ่ง“ทรายกวี”ที่ทับถม *
สะท้อนชมชื่นจิตเฝ้าคิดหา
ก่อเป็นแสงแวววับงามจับตา
ดุจแสงดวงดารามาแนบดิน

เกิดเป็นสร้อยร้อยสรรจำนรรจ์ถึง
ความคะนึงส่งสู่มิรูสิ้น
ผ่านอักษรร่อนเรียงมาเคียงจินต์
ให้ถวิลว่อนผ่านแทนสารทรวง

เถิดพี่น้องพ้องเพื่อนจงเลื่อนล่อง
กรอทำนองร่ายรำระบำสรวง
ผู้ใดผ่านพบเห็นเช่นดาดวง
ให้ตรึงห้วงโหยหามาเยี่ยมเยือน

ให้เม็ดทรายพรายแสงแข่งดาวสวย
ผนึกด้วยสามัคคีมิคลายเคลื่อน
แทบแผ่นภพพสุธามิลาเลือน
เพื่อตอบเตือนความรู้สึก.. นึกถึงกัน ฯ
:
.
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)


หัวข้อ: Re: จากเม็ดทรายกวี
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 27, ธันวาคม, 2558, 02:12:02 PM

สำเนียงแจ้วแว่วเอื้อนจากเพื่อนพ้อง
ถ้วงทำนองสมฤดีหลากสีสรรค์
ประดิษฐ์เพิ่มเติมแต่งสุขแบ่งปัน
เป็นร้อยพันหมื่นวลีวจีงาม

สะท้อนแสงแรงกล้าสง่าเด่น
วาดลายเส้นสร้อยสนให้ล้นหลาม
เช่นเม็ดทรายพรายรุ้งทั่วคุ้งคราม
ทั้งหมดคือข้อความของหัวใจ
              (https://i.ibb.co/Yjn3Hmh/7hj-9.gif) (https://imgbb.com/)
จากเม็ดหนึ่ง“ทรายกวี”ที่ทับถม *
จึงน่าชมชวนชิดพิศมัย
สะท้อนแสงส่องสาดหาดฤทัย
จนเคลิ้มไหวแหวกว่าย"ทรายกวี"

ลิตเติลเกิร์ล

(https://i.ibb.co/W2KZKLZ/1403234642.png) (https://imgbb.com/)




หัวข้อ: Re: จากเม็ดทรายกวี
เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 27, ธันวาคม, 2558, 03:29:39 PM

       ๐ มิตร ๐

โลกหากเหลือความงามให้ถามถึง
คงเพราะซึ้งในคำพร่ำเพรียกหา
แห่งหนใดไม่ห่างไม่ร้างลา
ไม่อาจฟ้ากั้นกรงวงศ์กวี

ผู้เรียงร้อยสร้อยศิลป์จากจินต์นั้น
ต่างผูกพันในรสบทบายศรี
จึงวิญญาณหวานไหวใกล้เสรี
รื่นรับกับวิถีแห่งชีวิต

ตื่นตามองทองทาบที่อาบอิ่ม
ด้วยรอยยิ้มย้ำเยือนยังเตือนติด
ในบทบรรณเช้าซึ่งตรึงความคิด
ไม่สักนิดไม่น้อยในรอยนั้น

รอยเท้าที่ก้าวก่อนกับอ่อนหวาน
บอกทุกการก้าวไปดวงใจฝัน
เห็นฟ้าพริ้มดาวพรายรำบายจันทร์
และคืนอันมืดมนบนเส้นทาง

ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวเป็นราวรุ้ง
พาดพยุงเยือนหล้ากับฟ้าสาง
เพื่อมวลมิตรมวลชนคนอับปาง
จะก้าวย่างยินดีมีกำลัง

สร้อยอักษรเซ่นสรวงจากดวงจิต
นิรมิตมุ่งงามและความหวัง
ดุจเชื้อแสงแรงลดการบดบัง
ให้ใจรั้งโลกฝันอันเสรี

          ธรรมดา
  ๒๗ ธ.ค.๒๕๕๘


หัวข้อ: Re: จากเม็ดทรายกวี
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 27, ธันวาคม, 2558, 04:27:10 PM

โลกหลงเหลือความงาม ณ ยามเปลี่ยว
อาจเพียงเสี้ยวหนใดในวิถี
เปล่งประกายพรายแสงแห่งชีวี
ก็คุ้มพลีจิตมอบตอบวงวรรณ

โอยอักษรฟ้อนเกล็ดดั่งเพชรแก้ว
ให้พราวแพรวผ่องพรายสมัยมั่น
ลุสู่ห้วงแห่งฤดีคลี่รำพัน
ก่อฟืนฝันเป็นไฟที่ไหม้โชน

โลกจะมีกี่ผ่านร้าวรานทุกข์
จักชุ่มชุกโชกกรายปลุกใจโผน
ฟังเสียงกล่อมย้อมแปลงเปลี่ยนแรงโจน
จากมิตรโพ้นแผ่วผ่านก็ซ่านใน

แลแสงสร้อยรอยทางที่วางวาด
อันแผ่พาดสุนทรยังว่อนไหว
โลกที่มืดก็พร่างสว่างไว
รับรู้ได้มิร้างรางอุ่นอวล

ดวงจิตจึงเคลื่อนคล้อยฝ่ารอยลุ่ม
พร้อมโถมทุ่มทบเทร่วมเห่หวน
กลึงอักษรร่อนคำให้รำจวญ
ร่วมเพลงครวญเม็ดร้อยสร้อยกวินท์

บทบรรณทางวางแทนจากแก่นกลั่น
โรยรังสรรค์รำบายหนึ่งสายศิลป์
พากษ์บรรโลมกล่อมหล้ามิราริน
เสริมแหว่งวิ่นหว่างใจ.. ให้งอกงาม ฯ
:
.
- Black Sword -
  (มยุรธุชบูรพา)


หัวข้อ: Re: จากเม็ดทรายกวี
เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 30, ธันวาคม, 2558, 04:52:13 PM

ขอคือหนึ่งเม็ดทรายที่ชายหาด
มาเวียนวาดร่วมวางอย่างขามขาม
พิณอักษรยังด้อยน้อยนิยาม
แต่ว่านามแห่งใจไม่ท้อที

ปรุงอักษรผ่านมอบต่อตอบมิตร
ปรุงความคิดวางไว้ในศักดิ์ศรี
ทุกถ้อยคำนำทางย่างพาที
ก่อเป็นสายชีวีที่เรืองรอง

ทรายกวีที่อัดแน่นดังแก่นสาร
วันผันผ่านเลองามยามเสพส้อง
ดุจมณีประดับระยับยอง
คือทำนองเสรีที่มอบวาง

............... ปลาย อักษร