|
หัวข้อ: "ในความไม่รู้จักกัน..... " เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 30, ธันวาคม, 2558, 05:03:46 PM (https://i.ibb.co/6n8Y163/12310585-1016249958441090-4544937914549337835-n.jpg) (https://imgbb.com/) "ในความไม่รู้จักกัน..... " เรารู้จักกันมาก่อนหน้านี้ ผ่านวิญญาณเสรีที่ลอยล่อง ผ่านอักษรดอนดงคงเฝ้ามอง เราเกี่ยวคล้องด้วยรักอักษรา เรารู้จักกันมาก่อนหน้านี้ ผ่านแสงสีปรุงคำโรยฉ่ำหล้า เฝ้าถ่ายทอดเส้นศิลป์ด้วยวิญญาณ์ มิใช่ว่าใครกำหนดบนกฏเกณฑ์ เรารู้จักกันมาก่อนหน้านั้น เราผูกพันดวงใจบนสายเส้น ทอถ้อยคำร่ำไหลมิบ่ายเบน ในหลืบเร้นร้อยรสแห่งบทกลอน เรารู้จักกันมากว่าที่คิด ด้วยดวงจิตวิญญาณผ่านอักษร แบ่งรสคำฉ่ำชื่นรื่นสุนทร เหมือนดั่งพรจากฟ้ามามอบพลัน เธอกับฉันเป็นใครเหมือนไม่รู้ หากช่อชูไมตรียังมีมั่น ผลิกิ่งก้านผ่านคำที่จำนรรจ์ รู้จักกันหรือไม่ในวันนี้ ............... ปลาย อักษร ขอบคุณผู้เป็นเจ้าของภาพสวย ๆ จากการค้นหาทาง Internet (ขอชิงสัมผัสโดยเจตนาครับ) หัวข้อ: Re: "ในความไม่รู้จักกัน..... " เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 31, ธันวาคม, 2558, 11:15:24 PM (https://sites.google.com/site/butterflykib602/_/rsrc/1314068438302/prawati-khxng-phiseux-1/55555.jpg?height=249&width=372) เราต่างคนต่างมาเมื่อฟ้าค่ำ หลายเรื่องเล่าเงาดำระส่ำสี จากจุดเริ่มส่วนลึกรู้สึกดี เมื่อต่างมีเหมือนกันวันเดียวดาย ผ่านเพลงกล่อมกล้ำกลืนในคืนหนาว ก่อนฟ้าดาวดวงจันทร์จะหันหาย ห่วงแววตาว้าเหว่ทะเลทราย และอีกหลายร้อยรสบทอาทร ที่ต่างเฝ้าเขียนคำจากค่ำนั้น ผ่านสีสันความเชื่อกว่าเมื่อก่อน ลบรอยร้าวรอยโศกโลกละคร เปลี่ยนเป็นตอนต่างซึ้งจนตรึงใจ ภาพความงามตามเติมตอนเริ่มต้น ฝังกมลสัญจรซึ่งอ่อนไหว ท่ามดวงตาราตรีเคยมีใคร เขียนคำใส่ดาวดวงร่วงพรายพรู จากทรงจำค่ำคืนเคยชื่นชิด ไมตรีจิตเสรียังมีอยู่ ฝากความฝันกับฟ้าถ้าเธอดู แม้ไม่รู้จักกันจนวันนี้! ธรรมดา หัวข้อ: Re: "ในความไม่รู้จักกัน..... " เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 02, มกราคม, 2559, 08:26:56 AM เมื่อเวลาเริ่มเดินดำเนินหมุน ความเคยคุ้นผลิบานหลังม่านสี จากเวิ้งฟ้ากว้างไกลในราตรี ก็คลายคลี่เป็นคำส่งจำนรรจ์ เราแลกเปลี่ยนบริบทเหนือกฏเกณฑ์ จากหลีบเร้นปลายปากกามาสร้างสรรค์ จากราตรีโลมไล้ใต้ตาวัน จนพบกันเกิดก่อการต่อเติม บอกเรื่องราวหนาวร้อนอาทรเข็ญ ความผ่องเพ็ญชีวีที่สรรเสริม ความขื่นไข้ขับขานที่จารเจิม ทบพูนเพิ่มแผ่ขยายในคำนึง แลเหมือนใกล้และไกลในความคิด เหมือนประดิษฐ์แต่จริงยิ่งก้ำกึ่ง หรือเหมือนไกลแต่ใกล้ในความซึ้ง ไม่รู้จักแต่คิดถึงจึงคุ้นเคย ............... ปลาย อักษร |