|
หัวข้อ: -๐ภุมราโยนก(ประถมบท)๐- เริ่มหัวข้อโดย: ภ. โยนก ที่ 03, มกราคม, 2559, 12:10:11 AM -๐ภุมราโยนก(ประถมบท)๐-
.. ๑.ฟ้างดงามอร่ามตาโสภานัก เห็นวงพักตร์ประไพพริ้มและยิ้มสวย ผ่านเมฆาบนฟ้าไกลที่ใกล้ม้วย อาจเพราะด้วยมันไม่งามเท่าทรามวัย . ๒.มองผืนดินถิ่นบ้านเราพะเยานี้ ปฐพีคอยสร้างพจน์ที่สดใส และผืนดินกลิ่นหอมยิ่งกว่าสิ่งใด เพราะมันไร้พิษนานามาเจือปน . ๓.ฉันย่ำเท้าเข้าท้องทุ่งโดยมุ่งหวัง สร้างพลังแห่งกวีที่เคยหม่น ลาเมืองกรุงมุ่งบ้านนากลับหาคน ที่เคยบ่นและคอยย้ำให้ทำดี . ๔.แม้มารดาลาไกลไปนานแล้ว ฉันแน่แน่วทำต่อไปไม่หลีกหนี ยังจดจำคำมารดาทุกนาที ว่าฉันนี้อย่าหลงผิดคิดชั่วเชียว ........................................................... ๕.เดินมุ่งไปใจฉันขยันย่ำ เพื่อน้อมนำหนึ่งความฝันก่อนมันเหี่ยว เดินตามฝันที่ฉันใฝ่ด้วยใจเดียว คนหนังเหนียวเพียงหนึ่งคนสู้ทนนาน . ๖.เห็นภาพฟ้าในวารีที่นาข้าว ดูแวววาวอีกแบบหนึ่งซึ่งผสาน ดุจลูกครึ่งซึ่งสวยเฉียบก็เปรียบปาน ดั่งสะพานแห่งรักจักทอดยาว . ๗.ต้นข้าวพลิ้วปลิวตามลมที่ห่มฟ้า ดูงามกว่าเมืองแมนแดนกลางหาว หากพรุ่งนี้ทรายมีค่ามากกว่าดาว ฉันคงก้าวถึงปลายฝันที่ฉันเดิน . ๘.แต่ความฝันที่ฉันไว้ยังไกลโข ไม่อ่าโอ่ฉันไร้สิทธิ์คิดเหาะเหิน อุปสรรคหนักหนาข้าเผชิญ มันอาจเกินความอุตส่าห์ของข้าจริง ........................................................... ๙.แต่นาทีที่ฉันเจอเธอที่รัก เหมือนประจักษ์เป็นความสุขในทุกสิ่ง หรือพรหมทรงส่งนางฟ้ามาแนบอิง เป็นยอดหญิงเป็นคู่ควงของดวงใจ . ๑๐.คิ้วขนงวงพักตร์ประจักษ์สวย ยิ่งงามด้วยถ้อยคำพจน์ล้วนสดใส โจซิฟินยินแล้วข้าสุขกว่าใด พี่ตกในหลุมรักนั้นแล้วกัญญา . ๑๑.สวยเกินคาดสาวชาติพันธุ์ตะวันตก แม้นรกเป็นสวรรค์สุขหรรษา ฉันเลวนักจักกลับใจในทันตา เพราะนางฟ้าช่วยชี้ทางสว่างนำ ................................................... ๑๒.จากวันนั้นจนวันนี้ที่เราจาก มันคงยากจะห้ามใจบ่ให้พร่ำ ทุกราตรีมีจันทรามาคอยย้ำ เห็นซ้ำซ้ำบนนภาใบหน้าเธอ . ๑๓.ทุกทุกทีที่ฉันเห็นเครื่องบินนั้น ก็ไหวหวั่นถึงเนื้อคู่อยู่เสมอ จะตั้งมั่นรอวันที่ได้พบเจอ บอกฉันเพ้อถึงแต่ใครในทุกวัน . ๑๔.ได้ยินข่าวระเบิดลงตรงปารีส เหมือนใครกรีดข้างในหัวใจฉัน หวังคู่ใจไม่ลาจากหรือพรากกัน เพราะเธอนั้นเป็นรักแท้แม้ห่างไกล . ๑๕.อยากโทรหากัญญานี้ด้วยมีรัก อยากรู้นักว่าเธอจะสบายไหม อยากรู้ข่าวเรื่องราวเธอละเมอไป เป็นอย่างไรเมื่อเหินห่างทางล้านนา . ๑๖.ส่วนเรื่องราวราชประสงค์ที่ตรงนั้น และตัวฉันยังปลอดภัยพรหมรักษา เธอไม่ต้องกังวลไปในสัญญา วันวิวาห์ยังฝังรากความพากเพียร .............................................................. ๑๗.ไกลครึ่งฟ้าเพ้อหาใครใจเธอนั้น ยังมีกันเป็นรักแท้หรือแปรเปลี่ยน แต่ฉันนี้ยังมีเธอ เพ้อวนเวียน จึงยังเขียนตัวลายสือสื่อความใน . ๑๘.เกินครึ่งฟ้าล้านหลานั่นมากพันโยชน์ ทำตัวโสดรอรักแท้มองแขไข พักตร์โสภณบนจันทราที่ว่าไกล ฉันฝันใฝ่ด้วยหมายปองมาครองเคียง . ๑๙.ทุกคราครั้ง..ยังคะนึงถึงหน้าเจ้า มองฟ้าเทาตะโกนก้องร้องสุดเสียง สื่อภาษาว่ารักใครในสำเนียง แล้วเรียบเรียงอักษรใจไม่คิดทิ้ง . ๒๐.ฉันคิดถึงอีกแล้วนะแก้วขวัญ และทุกวันยิ่งพูนเพิ่มกว่าเดิมยิ่ง เพิ่งรู้ใจในวันนี้มีรักจริง และทุกสิ่งทุกอย่างนี้มีเพียงเธอ . ๒๑.อยากเคียงกันเหมือนวันก่อนโปรดย้อนมา เก็บซ่อนไว้บางวาจามาเสมอ รีบเอ่ยไปมั่นใจแน่ได้แค่เพ้อ หากจะเผลอพูดไปคงไม่ควร . ๒๒.ในความจำคงดำมืดอย่างยืดเยื้อ หากไม่เหลือยอดหทัยให้คืนหวน อาจเศร้ากว่าหากปล่อยใจให้เรรวน มันคงจวนจะขาดดิ้นเหมือนสิ้นใจ .......................................................... ๒๓.และวันนี้แม้จะยากหากเอื้อนเอ่ย ถ้าจะเผยคำบางคำซ้ำซ้ำใส่ ว่าเธอคือสุดที่รักผู้ปักใน ห้วงหทัยตลอดมายอดนารี . ๒๔.งามเฉิดโฉมประโลมใจชวนไหวหวั่น ฤทัยนั้นยิ่งงามนักในศักดิ์ศรี แม้นใครเห็นเป็นเพ้อพร่ำงามฤดี ทั่วแดนนี้เจ้าสวยกว่ากัญญาใด .. ๒๕.สวยหยาดฟ้ามาดินโฉมฉินนี้ ไร้ราคีต่ออินทร์องค์ยังหลงใหล จำต้องเพ้อละเมอจ้องตามองไป เพราะดวงใจยากจะห้ามมองงามตา . ๒๖.ทั้งจมูกคิ้วคางช่างสุดสวย ดวงมานด้วยแสนใจเย็นเป็นสุขา ใครพบเจ้าอาจจะมรณา แสนบาดใจเพราะโสภาเป็นอาจิณ . ๒๗.หากผู้ใดครองใจนางคงร้างเศร้า ดั่งแนบเนาความสุขีที่ถวิล ดุจเงินตรามากองไว้ให้ยลยิน ไร้ทรัพย์สินตัวฉันก็ฝันดี . ๒๘.มันยากนักฝืนรักนี้ที่รักเจ้า ดั่งดอกเฉากลับชุ่มชื่นฟื้นสุขี ดุจดวงดาวพราวนภาน่าเปรมปรีดิ์ สวยโสภีงามเลิศหล้าวิลาวัณย์ . ๒๙.บ้านหลังหนึ่งซึ่งเราสองได้ครองคู่ มันช่างดูร่าเริงเชิงสุขสันต์ พักตร์ยิ้มแย้มแต้มหัวเราะเพราะใครกัน รู้ไหมนั่นเพราะคู่ครองไงน้องยา ................................................................... ๓๐.เคว้งคว้างว่างเปล่าเหงาสุดห้วง ทั้งแดดวงไม่สมคาดปรารถนา เจ้าจรจากพรากหายสุดสายตา กี่เพ-ลาฉันต้องเศร้าเหงาเปลี่ยวดาย . ๓๑.รักอาคาดสาวชาติพันธ์ตะวันตก จำเพ้อพกเพรียกหาคราห่างหาย จากเพียงครู่รู้สึกว่าเปรียบลาตาย จากสุดสายรู้สึกเป็นเช่นจากใด . ๓๒.ยามจากกันวันเวลาไยช้านัก ยามเคียงรักกลับเร็วยิ่งเพราะสิ่งไหน เพียงนาทีกลับต่างกันจนหวั่นไป ซอกหลืบใจยังโศกศัลย์เช่นวันเดิม . ๓๓.บ้านหลังหนึ่งซึ่งจุดฝันเธอฉันพบ เปรียบบ้านศพปัจจุบัน-โศกศัลย์เสริม ไม่สุขสันต์เหมือนวันวาน-ตอนรักเติม จากริเริ่มสู่ปลายทางสุดต่างกัน ........................................................ -๐ภ. โยนก๐- #ภุมราโยนก |