|
หัวข้อ: ยามรัก – ยามชัง (กลอนธรรมะ) เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 07, มกราคม, 2559, 09:13:18 AM (http://upic.me/i/yp/12507099_622200827917858_3391892941561031143_n.jpg) (http://upic.me/show/57596907) ยามรัก – ยามชัง (กลอนธรรมะ) ............. ยามกำหนัดรักใคร่ในรูปโฉม เฝ้าลูบโลมคลึงคลำดื่มด่ำสุข เสพเกษมเปรมปลื้มลืมความทุกข์ เริงสนุกคลั่งไคล้ในกลกาม จูบตรงไหนตรงนั้นมันก็หอม กำหนัดย้อมซึมซาบใจวาบหวาม ต่างปรนเปรอเพ้อผ่อนโอนอ่อนตาม ตักตวงความสุขใจมาใส่ตน มองตรงไหนตรงนั้นมันก็สวย นี่เป็นด้วยราคะอกุศล คิดห่วงหวงวาดหวังวุ่นกังวล รักเสียจนหลงใหลไม่ลืมตา ยามสิ้นรักสูญใคร่ไร้กำหนัด มองเห็นชัดความจริงกริ่งผวา สะอิดสะเอียนเวียนหัวเนื้อตัวชา อุทาน “อา...หลงคิดเห็นผิดไป” จูบตรงไหนตรงนั้นมันก็เหม็น รสชืดเย็นจริงหนอบ่ชวนใคร่ เหมือนปลาร้าค้างปีที่ห่างไฟ กลิ่นและไอเป็นพิษอนิจจัง มองตรงไหนตรงนั้นมันทรามสิ้น เห็นมลทินห่อหุ้มคลุมหน้าหลัง ทรามเกินเชยทุกส่วนล้วนน่าชัง เปรียบแล้วดั่งซากศพเหม็นอบอวล.. . @ เต็ม อภินันท์ รับฝากจาก หลงตาโฉม ๒ กันยายน ๒๕๕๘/ ๑๙.๐๗ น. * ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต |