บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา => ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 11, มกราคม, 2559, 09:28:28 AM



หัวข้อ: ดาวตกหายไปแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 11, มกราคม, 2559, 09:28:28 AM

(http://upic.me/i/kp/12410592_623486707789270_6990868407385488989_n.jpg) (http://upic.me/show/57625935)


ดาวตกหายไปแล้ว
...............
 
แสนสะทกอกหนาวเห็นดาวร่วง
หล่นจากสรวงฟ้าสูงที่สุดสอย
เธอเป็นดาวพราวแสงแข่งเพชรพลอย
ทุกคืนลอยดวงระยิบกระพริบตา

เขาเปรียบดวงดาราดั่งตาสวรรค์
รายล้อมจันทร์เกลื่อนดวงห้วงเวหา
ดาวไสวไขแสงแข่งจันทรา
ประดับฟ้าสวยงามยามราตรี

ด้วยรักดาวเฝ้าจ้องมองเสมอ
บางคราเผลอคว้าดาวซึ่งพราวสี
คิดว่าดาวหลงฟ้ามาปฐพี
ให้คนที่รักดาวเฝ้าครอบครอง

มาถึงคืนค่อนหนาว “ฝนดาวตก”
สัปหงกรอเวลาใต้ฟ้าหมอง
คอยดูดาวตกหล่นราวฝนคะนอง
รับดาวทองประดับรักสักหนึ่งดวง

เห็นดาวตกพุ่งตรงลงครึ่งฟ้า
แล้วลับตาลบเลือนเหมือนคืนสรวง
หรือเทวัญพลับรับประทับทรวง
มิให้ร่วงสู่กมลคนชาวดิน

โอ้ดาวลอยหลุดดวงจากห้วงหาว
ไปเป็นดาวประดับใจใครหมดสิ้น
หลงรอรับสัปหงกวิตกจินต์
สุดถวิลหวังปองครองรักดาว..

@ เต็ม อภินันท์
๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๘/ ๑๘.๔๐ น.

* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *


หัวข้อ: Re: ดาวตกหายไปแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 12, มกราคม, 2559, 12:15:10 AM

เห็นดาราริ้วรายในสายโศก
สายลมโบกบำบวงแด่ห้วงหาว
สายน้ำตาพร่าพรายเป็นสายพราว
คงถึงคราวยอมรับกับชะตา

ว่ารวดร้าวชาวดินถวิลหวัง
ยับพ่ายพังสุดย้อนวิงวอนหา
ต้องต่ำอกอัดอั้นตันอุรา
ยากจะคว้าไขว่ครองแค่มองเมิล

ด้วยกมลคนดินนั้นสิ้นศักดิ์
เพียงจิตภักดิ์พิศวาสยังขาดเขิน
เก็บแต่ช้ำกล้ำกลืนขมขื่นเกิน
มิอาจเชิญขวัญฟ้ามาแนบใจ

ปล่อยรู้สึกหลอมรวมจนท่วมฟ้า
ผ่านน้ำตาพรูพรั่งรินหลั่งไหล
เพื่อแหวกว่ายจนสูง สูงขึ้นไป
หยิบดาวได้สักดวง.. ก่อนร่วงดิน ฯ
:
.
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)