|
หัวข้อ: คนดิบดิบหยิบมาเขียน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 20, กุมภาพันธ์, 2559, 09:09:53 PM ครั้นหนาวคลายหายเย็นแล้วเป็นเรื่อง ตัวเชื่องเชื่องแอบซุ่มมุดมุมอับ ซอกซอยเท้าเช้าแรงรอแสงรับ ปีกผับผับค่อยคลานทะยานบิน โผตรงนี้ตรงนั้นพลันตรงโน้น พอไกลโพ้นจวนลับหวนกลับผิน เรี่ยตอมไต่ใกล้พึงหึ่งหึ่งยิน ยุงไรริ้นเกาะกัดปัดรำคาญ ใช่แค่เฉียดเบียดเบียนเวียนไฉน เจาะชอนไชมังสาหาอาหาร ดูดเลือดคาวยาวยิ้มอิ่มสำราญ ซ้ำสังขารยอบแยบแทบทรุดโทรม ปล่อยเชื้อโรคโขกสับขับสารพิษ สู่ชีวิตแพร่พักฟักหักโหม จรกระจายสายเลือดรุดจู่โจม ถึงงอโง้มล้มหมอนนอนเยียวยา นั่งพับเพียบพับตาสวดพาหุง ยุงเอ๋ยยุงหนอไยเยี่ยมเยียนข้า ปัดเบาเบาเป่าไม่ไปใช้อาญา ติดปาณาอยากตบสลบปัง ครั้นหนาวคลายหายเย็นแล้วเป็นเรื่อง เคยฟูเฟื่องครื้นเครงเชลงขลัง กดคีย์บอร์ดออดเอื้อนเลื่อนไหลจัง หัวแทบพังวันนี้มีกลอนเดียว :020: รพีกาญจน์ |