|
หัวข้อ: วัฏจักร เริ่มหัวข้อโดย: 1p ที่ 21, กุมภาพันธ์, 2559, 01:35:24 PM (http://upic.me/i/jl/1imgres.jpg) (http://upic.me/show/57915635) แดดรองเรืองเหลืองอ่อนตอนแสงหมด มันเป็นกฏธรรมชาติที่วาดใส่ เปลวจรัสชัดจ้าฟ้าอำไพ ต้องลับไปเพ-ลาตามนาที เป็นสัญญาณสานต่อก่อลิขิต พันธกิจแห่งกาลคืบคลานหนี ทุกโมงยามค่ำเช้ารอบราวปี หมุนเปลี่ยนที่กัลป์กัปไม่ลับกลาย เมื่อเวลาผ่านไปไกลรุดหน้า ไม่เคยล่าช้าหยุดสู่จุดหมาย จากเด็กน้อยค่อยเดินเจริญกาย เปลี่ยนหญิงชายหนุ่มสาวจนคราวชรา เปรียบสายน้ำฉ่ำคงไหลลงต่ำ มิเคยร่ำเปลี่ยนปรับระดับหา หากย้อนคืนพื้นสูงดั่งจูงมา โลกคงบ้าสุดดั่งเลิกนั่งยืน เมื่อโลกหมุนหนุนนำก่อกำเนิด ดีร้ายเกิดเวียนว่ายแล้วตายดื่น ยากหลุดพ้นวนวังที่หวังกลืน คงยากฝืนจำจากต้องพรากกัน วัฏจักรหลักนี้หมุนชีวิต ดั่งเปิดปิดเส้นทางมิห่างฝัน ต้องเดินสู่เกิดดับลาลับพลัน ตามยาวสั้นเวลาจะพาไป 1p หัวข้อ: Re: วัฏจักร เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 21, กุมภาพันธ์, 2559, 02:17:32 PM วัฏจักรหมุนเปลี่ยนเวียนวนอยู่ เมื่อรับรู้วังวนมิหวั่นไหว เวลาที่มีน้อยคล้อยเคลื่อนไกล ดั่งน้ำไหลจากต้นสู่หนทาง ก่อนครบวงวัฏฏะแห่งชีวิต จงตรองจิตสิ่งดีที่สมสร้าง ก่อนวงจรครอบรอบของกรอบวาง เราสมสร้างสิ่งใดให้โลกา เราอยู่อย่างเปล่าเปลืองบันเทืองจิต จนชีพปิดเปล่าไปให้ค้นหา หรือสมสร้างสิ่งดีของชีวา ฝากไว้ในโลกหล้าว่าทดแทน มองวังวนบนวงแห่งสงสาร ก่อนคืบคลานวันสิ้นชีวินแก่น คือสัจจะความคิดทั่วทิศแดน วัฏฏะแล่นอย่างรู้ผู้ไตร่ตรอง ............... ปลาย อักษร หัวข้อ: Re: วัฏจักร เริ่มหัวข้อโดย: 1p ที่ 21, กุมภาพันธ์, 2559, 07:35:23 PM เคยเหลียวมองสองข้างบ้างหรือไม่ อาจมีใครบางคนคอยบ่นหา อย่าปิดกั้นหัวใจนัยนา มันจะพาละเหี่ยเปลี้ยเหงาทรวง คนไร้รักมักชังระวังตัว เพราะอาจกลัวผิดหวังดั่งแหนหวง กลัวสมบัติพัสถานถูกผลาญลวง ยากตามทวงคืนกลับเสียฉับพลัน เลยร้างคู่ดูดาวที่พราวงาม เมื่อถึงยามค่ำคืนดื่นความฝัน ต้องทำใจให้ชื่นแม้ฝืนมัน อาจเลิกพรั่นใจหดหมดความกลัว 1p |