|
หัวข้อ: ประเดี๋ยวหนาว ประเดี๋ยวร้อน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 28, กุมภาพันธ์, 2559, 03:13:40 PM เมื่อยังเล็กเด็กน้อยพ่อคอยว่า ต้องรักษาสุขภาพอาบน้ำก่อน แสงลาลับฉับพลันตะวันรอน เกียมผ้าผ่อนผืนใหม่ใช้เช็ดตัว เสื้อชั้นในแนบเนื้อนอกเสื้อนุ่ม กลัดกระดุมเสื้อยืดยาวสวมหัว เมื่อหมอกพรมลมพร่างช่างน่ากลัว สั่นระรัวเหลือทนฝนโปรยมา อากาศแย่แปรปรวนจวบจวนเที่ยง แดดเปรี้ยงเปรี้ยงไคลเค็มติดเต็มหน้า ใต้ร่มลอดถอดงอบหอบโรยรา ดื่มน้ำท่าเท่าไรก็ไม่พอ ยามร้อนนักพักนิดจิตชื่นชุ่ม คราเหน้าหนุ่มครู่หายสบายหนอ หากหนาวเย็นเป็นหืดเจ็บฝืดคอ เข้าโรงหมอหยูกยาเสียค่าเยียว เสียเวลาหากินใส่ลิ้นปาก โศกกำสรดอดอยากปากลิ้นเขียว ปะเชื้อแปลกแทรกซ้อนนอนลูกเดียว สมองเหี่ยวฟายเฟ้นเต้นติงนอย เมื่อยังเล็กเด็กน้อยพ่อคอยว่า ลุชราแชเชือนถูกเตือนบ่อย หลังสูญสิ้นวิญญาณท่านล่องลอย ลูกยังคอยประเดียงเรียบเรียงคุุณ :a013: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ประเดี๋ยวหนาว ประเดี๋ยวร้อน เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 28, กุมภาพันธ์, 2559, 10:30:05 PM (http://image.free.in.th/x/i/iu/nk001.gif) เมื่อยังเยาว์สาวน้อยพ่อคอยด่า บ่นหูชาบางทีมีเฉียวฉุน ฟาดด้วยหวายไม่น้อยลายรอยพรุน ตบหัวหมุนเป็นลูกข่างแทบปางตาย แสนอนาถวาสนาฉันอาภัพ โตมากับลำแข้งและแรงหวาย ทรหดเหมือนช้างทนอย่างควาย จวบสุดท้ายฉันจึงเป็นเช่นนี้แล ลูกนอกคอก (http://image.free.in.th/x/i/iu/nk001.gif) หัวข้อ: Re: ประเดี๋ยวหนาว ประเดี๋ยวร้อน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 28, กุมภาพันธ์, 2559, 10:36:50 PM มิน่าเล่าหลังเดาะดันอกแอ่น ยังไร้แฟนก้นผึ่งจนถึงแก่ เนื้อหนังหนาขาใหญ่ใครตอแย ยิ้มเหมือนแม่มือสากตำหมากพลู สะดุ้งโหยงโคลงเคลงคนทักช้าง คนข้างข้างชะงักทักว่าหมู กินส้มตำน้ำปลาร้าเคี้ยวปลาทู ตูหนอตูคิดสมัครรักเป็นแฟน ช่วยไม่ได้ เข้าทางบอลวาร์ดี้ อิอิ :048: |