|
หัวข้อ: ตะเพียนเฒ่า เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 01, มีนาคม, 2559, 06:22:23 PM เปรียบฉันเป็นตะเพียนเริ่มเวียนว่าย รอบสาหร่ายส่ายสอดตอดจอกแหน ทะลึ่งรุดผุดดำผ่านผำแพ วนแหวกแถถอยถึงคลึงใบบัว พอแรกรุ่นเลียบตลิ่งทิ้งบึงหนอง เข้าลำคลองเลาะแคมยิ้มแย้มหวัว เห็นปลาเล็กปลาน้อยล่องลอยตัว ชิดเนียนัวล้อเล่นเย่อเย็นใจ มิกล้าเสี่ยงเอียงลำสู่น้ำเชี่ยว น้อยแรงเรี่ยวแฉลบแอบลื่นไหล เพิ่งเจอะเจอเผลอนิดผิดพลั้งไป ถูกคลื่นใหญ่ระลอกกระฉอกพา ยิ่งถลันหันเหสู่เลกว้าง เดียวเคว้งคว้างห่างขอนจรห่างท่า มัวพะวังหลงทิศทางธารา เป็นเหยื่อปลาเต่าปูงูเลื้อยคลาน ยังจดจำคำแม่แลคำพ่อ รู้ในบ่อในบึงถึงแตกฉาน มิเท่าเทียมเท่ารู้ผู้ชำนาญ เช่นครูบาอาจารย์มั่นอาจิณ ท้ายอาจเป็นตะเพียนหยุดเวียนว่าย แถกเหงือกหงายทุรนบนหาดหิน แขวนขื่อแข็งแกว่งไกวไร้ยลยิน เก่าแก่สิ้นค่าวเครือเหลือตำนาน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ตะเพียนเฒ่า เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 05, มีนาคม, 2559, 02:53:32 PM อยู่ในบ่อเล็กใสไร้มลพิษ มีคุณค่ากว่าคิดว่ายออกผ่าน สู่ทะเลน้ำครำคร่ำบาดาล ที่เขาขานเยินยอหรือต่อเติม คำผู้ใหญ่ขานคำนำปฏิบัติ รู้แจ่มชัดเพียงหนึ่งพึงสานเริ่ม รู้มากมายคล้ายเป็ดจริงเท็จเจิม คุณค่าเพิ่มพูนยิ่งทุกสิ่งควร จึงคุณค่าในจิตสถิตเสถียร เถิดตะเพียนวาดวางทุกอย่างถ้วน อันบ่อเล็กจริงจบครบกระบวน น้ำใสล้วนทั้งนั้นจะหวั่นใด หากเหลือเพียงตำนานเพียงขานกล่าว แม้รวดร้าวบางเรื่องอย่าหวั่นไหว ดีกว่าทะเลคร่ำพัดนำไป สู่ทิศไหนไม่รู้ผู้คนลืม ............... ปลาย อักษร |