หัวข้อ: ๐ รู้สึกเมื่อสาย ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 02, มีนาคม, 2559, 12:55:53 PM เสื้อม่อฮ่อมย้อมดำจางคร่ำครึ กลิ่นตึตึหม่นมัวยีนส์ตัวเก่า หยิบผ้าต่องคล้องคอล้อหนวดเครา เกิบบางเบาเกรอะกรังหนังรถยนต์ สูบบุหรี่มวนโตโพ่ควันคลุ้ง สะพายถุงย่ำดอยลอยห้วยหน ผ่านทุ่งหญ้านาแห้งแล้งสู้ทน มิเคยบ่นฝนพรมลมโชยมา มีกินมื้ออดมื้อยื้อยอมอด เนื้อหนักลดดูกแข็งแรงฟันฝ่า เลยวันคืนตื่นนอนค่อนเวลา สางคาตาครุ่นคิดกิจการ ทวงเอาสิทธิ์เสรีที่ถูกฮุบ ไล่พวกชุบมือเปิบก่อเสิบสาน ตรากฎกรอบชอบธรรมดำเนินงาน รวมพวกผลาญคณานับทรัพย์อากร รู้สึกตัวชั่วช้าก็สุดสาย ใหม่ยิ่งร้ายขายขุดมิหยุดหย่อน กลเม็ดเด็ดดันทุกขั้นตอน แบงก์ปลิวว่อนใบหรูปูถึงดาว เสื้อม่อฮอมย้อมยีนส์จินต์แสนเศร้า ยากลบเก่าเปื้อนหมึกซึมลึกขาว หลงเชื่อคำดำมืดเสียยืดยาว ถือถุงก้าวเก็บหม่นบนทางเดิน รพีกาญจน์ |