|
หัวข้อ: ตามบ้ากลับบ้าน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05, มีนาคม, 2559, 05:48:38 AM เอ็งบ้านนอกขอกนาสวมผ้าผืน ยามลุกยืนบิดกายชายเสื้อเขิน โชว์สะดือถืองอบหอบหอบเดิน ช่างบังเอิญอย่างจังเจอเตวา สะกิดเพื่อนเตือนพี่ชี้หัวเราะ นั่นเจ้าเงาะพลัดหลงเดินดงป่า เข้าคอนกรีตขีดชอบกรอบอาณา ให้ยึดตามงามสง่าผ้าอาภรณ์ คงเอ็นดูชูเสื้อยื่นเพื่อสวม แต่ตัวหลวมสีขาวชายยาวหย่อน ต้องลมฉิวปลิวพัดขัดทางจร รวบชายก่อนซ่อนไว้ในกางเกง หล่อกินขาดมาดแมนแสนสุภาพ ซึ้งซึมซาบปรบมือถือว่าเจ๋ง แบบฉบับจับจ้องของบุพเพรง ยิ้มบานเบ่งวิ้ดว้ายว่าชายงาม ผ้าเลื่อมพรายหลายสีที่หุ้มห่อ ดุมรัดคอเข็มขัดรัดพุงหลาม เหงื่อพลั่กรักแร้เค็มไหลเต็มชาม กลับถึงคามจุกจอดรีบถอดวาง คนบ้านนอกขอกนาสารรูป ควรกับตูบติดดินกินฟากห้าง นอนกับทรายสบายยุงมุ้งไม่กาง กู่ร้องครางโห่เฮล้วนเสรี :048: รพีกาญจน์ |