บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา => ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 07, เมษายน, 2559, 08:08:16 AM



หัวข้อ: มารยาอารมณ์
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 07, เมษายน, 2559, 08:08:16 AM

(http://upic.me/i/dh/aaa100.jpg) (http://upic.me/show/58244488)


มารยาอารมณ์
...............

ฟ้าตรงนี้ร้อนรุ่มใจชุ่มเหงื่อ
ไฟมากเชื้อกลกามความคิดถึง
รุมลนจินต์ดิ้นพล่านง่านคะนึง
เป็นความหึงเหลวไหลไร้หลักการ

แม้สัมพันธ์ฉันคู่เชยชู้ชื่น
ไม่เคยยื่นหยิบชมภิรมย์ผ่าน
มิเคยพบพักตร์เจ้าเยาวมาลย์
พบแต่สารสื่อใจผูกไมตรี

กลับหึงหวงห่วงหาผวาเห็น
เหมือนเคยเป็นคนอยู่ร่วมจู๋จี๋
แล้วพลัดพรากจากกันในทันที
จึ่งมากมีอาลัยไหวอาวรณ์

แปลกแต่จริงเป็นได้ไม่น่าเชื่อ
อยู่นอกเหนือเหตุผลพ้นสังหรณ์
ไร้ลำดับเชิงชั้นไร้ขั้นตอน
จู่จู่ร้อนรนหาเหมือนบ้าบอ

ว่า“บุพเพสันนิวาส”ก็อาจใช่
คือย้อนไปโยงอดีตชาติติดต่อ
เคยเป็นคู่เคลียเคล้าพะเน้าพะนอ
เป็นเพื่อนก่อกรรมพันผูกกันมา

ฟ้าตรงโน้นโพ้นเล่าหนาวหรือร้อน
วุ่นอาวรณ์เหมือนเราหรือเปล่าหนา
นี่ทุกถ้อยร้อยลักษณ์พวงอักษรา
เป็นนิทานมารยาของอารมณ์...

@ เพลิน พจมาลย์ ส่งผ่าน เต็ม อภินันท์
๒๗ ตุลาคม ๒๕๕๘ / ๑๘.๒๐ น.
* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *


หัวข้อ: Re: มารยาอารมณ์
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 08, เมษายน, 2559, 12:01:07 AM

หากนิทานมารยาแหวกฟ้าฝัน
ความจริงนั้นคือรักที่หมักบ่ม
ตกผลึกกลั่นย้อมให้กล่อมกลม
คราเหมาะสมจึงสารรังสรรค์มา

ก่อกังวลจนใจจับไข้ขื่น
ผ่านค่ำคืนครุ่นจิตคิดครวญหา
ความรู้สึกแนบไว้ใช่มารยา
หากแต่ว่าคือจริงทุกสิ่งคำ

อย่าหัวเระเยาะย้อนสะท้อนอก
ให้เจ็บฟกเฟือนอุราว่าขันขำ
ความหึงหวงห่วงเห็นดุจเช่นกรรม
ที่กระทำต่อใจหนึ่งชายนี้

กลางร้อนรนทนทุกข์อันรุกเร้า
กลับซ่อนเงาความสุขอาบแสงสี
สดและใสในห้วงบ่วงฤดี
ใจจึงคลี่เบิกม่าน.. นิทานคะนึง ฯ
:
.
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)