บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 02, พฤษภาคม, 2559, 08:11:30 PM



หัวข้อ: ช่วงนี้อยู่กับผี...ก็เท่านั้นเอง
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 02, พฤษภาคม, 2559, 08:11:30 PM

เมื่อเจ้ามาเจ้านี้มีไรเล่า
แค่เปลือยเปล่าโชกชุ่มทุกขุมขน
ล้างด้วยน้ำอาบอุ่นดุ้นไฟลน
ไห้ระคนมิขาดวาดเท้ามือ

วางตักช้อนป้อนนมห่อห่มผ้า
ปิดปากอ้าตาพับกล่อมหลับอื่อ
สองคิ้วคมอมยิ้มพริ้มตาปรือ
ครางฮือฮือโพล่งพลันฝันตกใจ

เบาะนวลนอนหมอนป้องแขนสองข้าง
ผ้านุ่มบางคลุมอกปกถึงไหล่
ครอบด้วยมุ้งยุงบินเหลือบริ้นไร
จะตอมไต่ต่อยตอดยากลอดตา

หัดตะแคงคว่ำลงก่งคอหัว
กระเถิบตัวมือไขว่ถีบไปหน้า
คุกเข่าคลานยานนั่งตั้งไข่คา
เกาะฟากฝาป่ายแปะเตาะแตะเดิน

เวลาวันผันผ่านกร้านชีวิต
สัมผัสผิดถูกถกระหกเหิน
ร้อยแปดช้ำลำบากยากเผชิญ
กว่าได้เงินทุกอย่างวางโกฏิกอง

เมื่อเจ้าจากเจ้าไปมีไรบ้าง
แค่เรือนร่างว่างเปล่าซากเศร้าหมอง
หลั่งน้ำหยดรดราดมือถาดรอง
ปลงท้ายท่องกดปุ่มประชุมเพลิง

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: ช่วงนี้อยู่กับผี...ก็เท่านั้นเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 07, พฤษภาคม, 2559, 12:04:28 AM

ชีวิตเป็นสิ่งใดในละช่วง
ล้วนตกบ่วงวัฏฏะคละหล่มเหลิง
ก่อนลาลับดับด่ำช่วงดำเกิง
สิ่งไหนเริงฝากไว้ในโลกา

หากชีวิตเช่นน้ำค้างอยู่กลางฝัน
ร้อยหมื่นพันเรื่องราวกล่าวคุณค่า
เพียงชั่วครู่ชั่วใจที่ไหลลา
หยดหนึ่งชุ่มพสุธายังว่างาม

ก่อนสังขารล่องรุดดุจสายสินธุ์
ช่วงชีวินวางไว้ให้ไถ่ถาม
ชื่นชุ่มเย็นจานเจือเอื้อนิยาม
ฝากซึ่งความอารีย์ที่รอบราย

ยามลับร่างร้างไปไม่อาจฝืน
อาจชั่วคืนนาทีที่ดับหาย
ระยะเดินทางทอดก่อนวอดวาย
เหลือสุดท้ายสิ่งใดให้จดจำ

เหลือเสียงสาปส่งเสียสู่โลกหน้า
เหลือบูชาเทิดทั่วชั่วฉนำ
ระยะแห่งชีวีที่กระทำ
คือเสียงส่ำสู่ย้อน.. ตอนลับเลือน ฯ
:
.     
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)