หัวข้อ: - สงสาร -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 03, พฤษภาคม, 2559, 07:55:20 AM
(http://upic.me/i/i8/chydn.jpg) (http://upic.me/show/58403433)
สงสาร
........
เวทนาอาทรไม่ผ่อนสร่าง
ความคิดค้างเวียนวนบนสงสาร
ชีวิตเธอล่วงสู่ดงหมู่มาร
เป็นอาหารโอชะพวกทมิฬ
แรงทิฐิมานะหนุนประยุกต์
ทำลายสุขสร้างโศกวิโยคถวิล
เหมือนร่วงจากฟ้ากว้างลงกลางดิน
ถูกตัดสินขังไว้ในเรือนจำ
ผลของความดื้อรั้นมันขมเหลือ
คนเขาเบื่อมองเห็นเป็นของต่ำ
เคยพูดเตือนพร่ำเพรื่อไม่เชื่อคำ
มันเป็นกรรมความเซ่อของเธอเอง
คิดเอาแต่ใจตนร้อนรนนัก
เขาท้วงทักพาลหาว่าข่มเหง
ความหวังดีของเขาเอาละเลง
ไม่นึกเกรงผลลัพธ์พ่ายยับเยิน
อยากจะเกลียดและตามประณามขาน
แต่สงสารจับใจไม่อยากเกริ่น
ใจอ่อนอ่อนของฉันมันดื้อเกิน
รั้งให้เมินแต่มันยังรั้นมอง
@ นันทวัน ส่งผ่าน เต็ม อภินันท์
๓๐ กันยายน ๒๕๕๘ /๑๘.๔๕ น.
* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *
หัวข้อ: Re: - สงสาร -
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 04, พฤษภาคม, 2559, 12:00:34 AM
อยากจะเกลียดแต่ใจไม่ยอมเกลียด
อยากจะขึงขึ้งเคียดกลับขัดข้อง
กลับห่วงหาคราเห็นทุกข์เข็ญครอง
เหมือนใจจองจำไว้ที่ใจเธอ
โกรธความคิดจิตตนจนใจนัก
อยากจะป้องปกปักอยู่เสมอ
เคยบาดเจ็บไม่จำจนช้ำเบลอ
แสนจะเซ่ออย่างนี้ทุกทีมา
หยิกหัวใจกดลงตรงแผลเก่า
แผลที่เจ้าฝากไว้ให้หนักหนา
เตือนสติมั่นตั้งอีกครั้งครา
แล้วบอกว่าแข็งไว้นะใจเอย
แต่หัวใจเจ้ากรรมจากก้นบึ้ง
กลับประหนึ่งเสมือนว่าเชือนเฉย
จำแต่ความรักมั่นอันคุ้นเคย
กลับเอื้อนเอ่ยคำปลอบ.. ส่งมอบไป ฯ
:
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)
|
หัวข้อ: Re: - สงสาร -
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 05, พฤษภาคม, 2559, 09:02:07 PM
เมื่อรักอยู่คู่รัก..เฝ้าหักหาญ
เมื่อรักผ่านรักพ้น..เหลือทนไหว
มาคร่ำครวญป่วนปั่นกันทำไม
รักลอยไกลเกินกลับ..เหลืออับอาย
ก่อนหน้าเคยอยู่กันสัมพันธ์ข้าง
เธอเหินห่างหันเวียนเปลี่ยนคู่หมาย
น้ำใจเธอแห้งขอดรักคลอนคลาย
จ้องทำลายรักเราเป็นเถ้าลอย
ความเจ็บปวดที่ใจเธอได้รับ
ไม่เท่ากับฉันตรอมต้องยอมถอย
กี่ค่ำคืนกลืนท้อการรอคอย
กี่หมื่นร้อยคำเหน็บให้เจ็บจำ
สุขอยู่ไหนไม่เห็นเช่นความสุข
มีแต่ทุกข์ทับถมระทมย่ำ
รักที่เธอบอกมอบตอบสักคำ
การกระทำของเธอ หรือเรียก "รัก"
ลิตเติลเกิร์ล
(http://upic.me/i/ij/103e426890ccff83690d4cab6bb1049c.jpg) (http://upic.me/show/56808958)
|
|