บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา => ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 05, พฤษภาคม, 2559, 08:41:59 AM



หัวข้อ: ยิ้มใหม่ในคนเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 05, พฤษภาคม, 2559, 08:41:59 AM

(http://upic.me/i/ih/13177074_1805450343011857_3810861936296794173_n.jpg) (http://upic.me/show/58416991)

ยิ้มใหม่ในคนเก่า
...........

ยิ้มแห้งแล้งเวิ้งว้างอย่างคนแก่
รอยพ่ายแพ้ลำเค็ญเห็นถนัด
ใจเหี่ยวเหี่ยวโศกซ่านเกินทานทัด
สิ่งผูกมัดใดใดยังไม่มี

อยากจะยิ้มอิ่มเอมอย่างเปรมปลื้ม
แต่ใจดื่มเครื่องดองทุกข์หมองศรี
เหมือนพรหมินทร์ดินฟ้าไม่ปรานี
ทั้งทั้งที่ยิ้มกร่อยคอยเมตตา

ได้ฟังคำชมชอบเหมือนปลอบขวัญ
ใครหนึ่งนั้นพูดจ้อชมต่อหน้า
ใจที่เจียนสิ้นแรงแห้งโรยรา
กลับผวาวาบหวามตามคำชม

ยิ้มครั้งใหม่จึงค่อยเห็นรอยสุข
ใจเคยทุกข์กลับปลื้มลืมขื่นขม
คำ“เขา”นั้นหวานถ้อยล้างรอยตรม
เหมือนอินทร์พรหมและฟ้าดินการุณย์

ยิ้มแห้งแล้งต่อไปคงไร้แล้ว
มีแต่แวววาววามความอบอุ่น
มอบยิ้มนี้ให้“เขา”หมดเท่าทุน
พึ่งใบบุญ“เขา”นั้นตราบวันตาย.

...
@ พลายแก้ว ส่งผ่าน เต็ม อภินันท์
๔ พฤษภาคม ๒๕๕๙ / ๑๘.๐๐ น.
* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต


หัวข้อ: Re: ยิ้มใหม่ในคนเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 06, พฤษภาคม, 2559, 12:34:36 AM

นี่แหละหนาวาจาว่าเป็นหนึ่ง
ผ่านไว้ซึ่งหวังดีมีมอบหมาย
สื่อสามารถปลอบขวัญยามหวั่นวาย
เสมือนคล้ายยาหลวงสิ้นบ่วงซม

เมื่อหมั่นมอบมธุรสเป็นบทเบื้อง
โลกจะเรืองรองไรไร้ขื่นขม
แต่ว่าหากถากถางสร้างเจ็บจม
ย่อมระทมยิ่งกว่าอาวุธใด

ดีที่หนึ่งจึงลิ้นเป็นสิ้นสุด
ร้ายลามรุดก็ลิ้นทำสิ้นได้
ควรพินิจคิดถ่องครรลองใจ
เลือกสิ่งไหนมอบต่อก่อไมตรี

สร้างรอยยิ้มปริ่มเปรมเกษมสู่
กับทุกผู้ด้วยวาจาประสาศรี
โลกมิร้างทางทิศเมื่อคิดดี
ผ่านวาทีมธุรส.. เช่นบทนำ ฯ
:
.
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)