|
หัวข้อ: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อย ที่ 11, มิถุนายน, 2559, 06:25:16 PM (http://upic.me/i/kz/hg4em.jpg) (http://upic.me/show/9785458)
หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 12, มิถุนายน, 2559, 12:50:02 AM
หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 12, มิถุนายน, 2559, 08:35:16 AM มาครั้งแรกแปลกที่และแปลกถิ่น ในดวงจินต์สับสนกังวลยิ่ง ชายคาน้อยร่มนี้ที่พักพิง พบอุ่นอิงหยุดร่อนรอนแรมใจ มิตรภาพเรือนนี้ที่แน่แท้ ความเผื่อแผ่บอกย้ำสัมผัสได้ ทุกอักษรร่อนรับคลอขับไป มิเคยไร้คุณค่าสักคราเดียว มีแรงใจมอบกลับและรับรู้ สิ่งที่เห็นเห็นอยู่มิเปล่าเปลี่ยว หมู่ผองเพื่อนมากหลายให้กลมเกลียว ขอยึดเหนี่ยวเรือนนี้มิห่างลา " ขอเป็นใบอักษรหยุดร่อนคว้าง พร้อมถมพื้นเป็นทางสู่ข้างหน้า ขอบคุณทุกกำลังใจได้พบพา ทุกสายตาที่เอื้อจุนเจือจินต์ " ............... ปลาย อักษร ขอขอบคุณมิตรภาพทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ประกอบกันเป็นบ้านน้อยหลังนี้ และขอบคุณน้ำใจผู้อ่านทุกท่านด้วยครับ หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: กร กรวิชญ์ ที่ 12, มิถุนายน, 2559, 11:35:35 AM ไม่เคยคิดจากไกลไปแห่งไหน ขอพึ่งใบบุญลานสถานถิ่น จุดศูนย์รวมน้ำใจเพื่อนไหลริน ไม่เคยสิ้นแห้งเหือดหรือเดือดดาน วางสำนวนกลอนกล่าวหวังข่าวว่า เพื่อนเข้ามาเปิดสู่เข้าดูอ่าน หากเขียนกลอนวอนไว้ ณ เรือนลาน เพื่อนมองผ่านไม่ดูอดสูใจ จึงขอขอบคุณเพื่อน ณ เรือนนี้ ทุกวลีนั้นคือเพราะหรือไม่ เพื่อนยังยื่นมิตรภาพอาบอิ่มใน สำนวนกลอนมิไร้คนแลดู พร้อมกดเยี่ยมให้เห็นเป็นลายชื่อ นี่แหละคือน้ำใจที่ไหลสู่ อยู่ร่วมกันฉันญาติเสื่อสาดปู ไม่ต้องหรูแค่รักกันเท่านั้นพอ "นี่แหละหนาน้ำใจคนบ้านน้อย ไม่เคยน้อยหน้าใครที่ไหนหนอ อยู่กันอย่างญาติใกล้ใช่ยกยอ ความสุขรอที่บ้านสำราญใจ" กร กรวิชญ์ หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 13, มิถุนายน, 2559, 10:49:19 AM เพราะเข้าใจนักกลอนอาทรถึง เพราะลึกซึ้งถ้อยฝันความหวั่นไหว เมื่อนักกลอนลงกลอน ณ ตอนใด จึงต้องให้กำลังแรงส่งแบ่งกัน กลอนของเราเราเขียนหาคำแต่ง ค้นหาแหล่งมโนภาพอาบสีสรรค์ มาเรียงร้อยโยงสู่อยู่ทุกวัน หวังแค่นั้น คนอ่านสำราญพอ เมื่อเขียนไปเขาไม่อ่านหรือผ่านเยี่ยม หัวอกเรียมแทบสิ้นลายดินสอ เพื่อนบางคนเข้ามาอ่านแค่ผ่านคอ อ่านจบก็ออกไปไม่"เยี่ยมชม" เหมือนบทกลอนของเราไร้คุณค่า เราไม่ใช่ครูบาอาจารย์(ต้ม) แม้นกลอนเพราะเพียงใดก็ลอยลม ค่าไม่สมกับการกดอ่านกลอน นี่คือหนึ่งมารยาทสะอาดใส อ่านกลอนเพื่อนครั้งใดใช่ว่าสอน กดเยี่ยมชมให้เพื่อนอย่าเลือนรอน เพราะว่าตอนคุณลงคงได้คืน นี่คือหนึ่งน้ำใจที่ให้เพื่อน กลอนจะเลือนอย่างไรไม่ไหลรื่น เข้ามาอ่านอย่ากลัวอย่ามัวยืน กลอนคนอื่นอ่านบ้างอย่ากร่างเลย ปลายฝน คนงาม (http://upic.me/i/4l/h3999.gif) (http://upic.me/show/14610907) หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 13, มิถุนายน, 2559, 02:14:32 PM :d10: :d10: :d10: ไปไหนก็มะรุ๊อยู่บ้านน้อยหลังนี้หลายปีนัก หน้าที่หลักกวาดถูไม่ดูเฉย เงินเดือนละล้านห้าก็มาเกย แสนเสบยนอนสบายรายได้งาม อยู่แรกรุ่นคุ้นนั่นยันบรรลุ แต่อายุสิบห้าถึงห้าสาม ทุกคราเย็นเว้นว่างล้างจานชาม ก็เรียน*ลามฯเพียรใฝ่ไว้เขียนกลอน แค่ snake snake and fish fish สนิมติดเกาะแก่นกระแท่นกระท่อน เฝ้าแต่บ้านหงำเหงือกเอือกเถือกนอน มัวเขียนอ้อนหาคู่จึงอยู่คาน แม่เฒ่า(ผู้มากด้วยสาระ) :d22: :d22: :d22: *ลามปาม :001: หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: หนูหนุงหนิง ที่ 13, มิถุนายน, 2559, 04:17:00 PM สำหรับหนู มาใหม่ หัวใจข้น หลายเหตุผล เชิงรู้ อยู่สถาน บ้านกลอนน้อย คือวัง อลังการ เปรียบวิมาน เมืองแมน แดนอักษรา สบายจิต สบายใจ เมื่อได้อยู่ มีผู้รู้ แนะนำ คลำภาษา ช่วยชี้แนะ แกะย้ำ นำวิชา ไม่เคยว่า ผิดแก้ ชี้แนะกัน มากน้ำใจ เพื่อนพ้อง เหมือนน้องพี่ ร้อยวลี เรียงอักษร ออดอ้อนฝัน ประดิษฐ์คำ แต่งต่อ พ้อรำพัน มีความคิด สร้างสรรค์ แบ่งกันรู้ เข้าไปอ่าน ทีไร ไม่เคยพลาด สายตากวาด ตัวสือ ที่สื่อสู่ อีกเข้าใจ เจตนา มองหาดู กดเยี่ยมไว้ ให้ชื่ออยู่ เป็นผู้ชม แม้นไม่มี แนวทาง วางต่อเขา ก็ขอเอา กำลังใจ ให้ห่อห่ม เข้าใจคน เขียนกลอน ผ่อนอารมณ์ ทุกคำคม ย่อมหวัง กำลังใจ :AddEmoticons00918: หนูหนุงหนิง หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหนาว ที่ 13, มิถุนายน, 2559, 06:45:46 PM มิเคยพลาด เช่นกัน ขยันกด กลอนทุกบท เพื่อนวาง อยู่ทางไหน เข้ามาอ่าน เยี่ยมชม ทุกกลไก จะเป็นใคร วางเถิด เปิดอ่านเลย พร้อมลงชื่อ ด้านล่าง วางไว้แนบ บางครั้งแอบ เปิดอ่าน นอกบ้านเฉย มีโอกาส เข้าระบบ รีบกดเอย คนคุ้นเคย พี่น้อง ร้องรำกลอน น้ำหนาว :d08: หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 18, มิถุนายน, 2559, 06:48:05 AM ยิ่งวันนี้มั่นใจในสิ่งเห็น ทุกประเด็นจริงแท้ทางอักษร มิตรภาพเปล่าร้างเส้นทางกลอน มิเคยมีแน่นอนในบ้านนี้ แม้นแห่งอื่นมองผ่านทุกม่านบท จะวางพจน์อย่างไรเขาหน่ายหนี แต่บ้านน้อยคงมั่นมิตรไมตรี ลงชื่อเห็นทุกทีมิหน่ายเมิน จึงอิ่มอาบปลาบปลื้มแทบลืมเหนื่อย จะเขียนวางเรื่อยเรื่อยมิห่างเหิน ลายชื่อกำลังใจคล้ายบัตรเชิญ พร้อมจะเดินร่วมย่างหนทางยาว ............... ปลาย อักษร หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 18, มิถุนายน, 2559, 10:06:44 AM (http://upic.me/i/5m/mtmdd.jpg) (http://upic.me/show/58706832)
หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: ก้าง ปลาทู ที่ 18, มิถุนายน, 2559, 12:57:17 PM ขอร่วมส่ง กำลังใจ มอบให้เพื่อน อยู่แห่งเรือน บ้านน้อย ทุกถ้อยขาน และไม่เว้น วางชื่อ เสมอนาน ไม่ปล่อยผ่าน กลอนร้าง เพื่อนวางมา กลอนไม่สวย ก็อ่าน ไม่ผ่านบท และพร้อมกด เยี่ยมชม ให้สมสา แม้นเขาไม่ กดให้เรา ไม่เข้าตา ก็ไม่ว่า เพราะเรานี้ มีน้ำใจ การอ่านกลอน ของเพื่อน ที่เรือนน้อย ก็จะพลอย สร้างสรรค์ งานสดใส เป็นตัวอย่าง วางคำ นำเราไป ต่ออย่างไร เขียนอย่างไร เหมือนได้ครู :a015: ปลาทู หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: กร กรวิชญ์ ที่ 18, มิถุนายน, 2559, 01:28:18 PM คือเล็กเล็กน้อยน้อยเราคอยให้ คือน้ำใจเพื่อนส่งสนองสู่ คือไมตรีมีพร้อมน้อมเชิดชู คือประตูแห่งสุขพิสูจน์กัน กร กรวิชญ์ หัวข้อ: Re: < เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มากด้วย..กำลังใจ > เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 20, มิถุนายน, 2559, 02:00:59 PM (http://upic.me/i/6r/13479814_1124964534237368_1111382923_n.jpg) (http://upic.me/show/58724453) ภาพโดย ลิตเติลเกิร์ล
|