|
หัวข้อ: เยือนมาลี เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 27, มิถุนายน, 2559, 10:06:20 PM (http://upic.me/i/ky/s5pgb.jpg) งามเจ้าเอย เผยผลิ มะลิสา เก็จตะหวา เบ่งบาน ณ ลานสวน หยิบดอกดวง พวงน้อย ที่ร้อยนวล กลิ่นอบอวล วางพร้อม น้อมสักการ วอนเทวะ พระองค์ โปรดจงช่วย เอื้อนอำนวย ปลอดภัย ไกลสถาน จากบ้านนอก ขอกดิน ถิ่นกันดาร สู่พิมาน อมเรศ ขอบเขตกรุง พับผ้าเผื่อ เสื้อบาง กางเกงหลวม สะดวกสวม เครื่องใช้ ลงในถุง สบู่แข็ง แปรงฟัน ยากันยุง แป้งน้ำปรุง โปะปะ กระป๋องพอ ให้หงุดหงิด คิดฟุ้ง ยุ่งแน่แล้ว โอพ่อแก้ว แม่คำ ลำบากหนอ เคยอยู่เถียง เลี้ยงวัว ตัวหม่นมอ กินผักจอ ผักแว่น แสนสบาย ไหนยาหม่อง ยาแหม่ง แสล่งหอม สูดดมดอม ลมดิ่ง สวิงสวาย หลาบเมารถ เมาเรือ เมื่อปีกลาย อ้วกแทบตาย ลายตา หน้าซีดเซียว เอิ้นเจ้าเอย เผยผลิ มะลิสาว กลีบดอกขาว สคราญ ก้านขุ่นเขียว ยลรอยยิ้ม ยินคำ ย้ำเพื่อนเพียว เพียงครั้งเดียว ซึ้งใจ ก่อนไคลคลา รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: เยือนมาลี เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 28, มิถุนายน, 2559, 01:31:51 PM (http://www.bloggang.com/data/f/fasaiwonmai/picture/1334246388.jpg) ในใจน้องร้องร่ำทุกค่ำเช้า มันรบเร้าเสมอ อยากเจอหน้า จะใจดีขี้เล่นหรือเย็นชา หย่อนชราผมเผ้าขาวรึยัง ว่างจะมาเมื่อใดให้แนะนัด ที่โลตัสชนชุมมีมุมนั่ง วัดไร่ขิงยิ่งเหมาะเพราะชื่อดัง พระราชวัง อร่ามสนามจันทร์ หุ่นขี้ผึ้งถึงกดรถเมล์รู้ องค์พระอยู่ยืนเสียดเบียดสวรรค์ พุทธมลฑลชนชื่นเป็นหมื่นพัน หรือเซ็ลทรัลห้างหรูอยู่มิไกล ตลาดน้ำดอนหวายดังขายเป็ด เบล็ดเตล็ดข้าวปลาหาซื้อได้ รักษาโรคหยูกยาจะพาไป หม้อยาใหญ่ชะมัดวัดกลางคูเวียง ยังมีอีกมากมายหลายแหล่งที่ นครชัยศรีเลื่องลือขึ้นชื่อเสียง จะเป็นไกด์ให้เพลินเดินควงเคียง ขอแค่เลี้ยงข้าวกล่องน้องจนเงิน แต่มิใช่มะลิที่อ้ายหวัง จนใจจังอ้ายจ๋าพาขัดเขิน แค่บัวดินสิ้นค่าคนพาเมิน อ้ายกล้าเดินควงไหมไหนตอบที บัวดิน (http://republika.pl/blog_qr_3871119/5018759/tr/358rr.gif) หัวข้อ: Re: เยือนมาลี...มีแต่องค์พระ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 02, กรกฎาคม, 2559, 01:29:54 PM ยิ้มระรื่นยืนตรงโค้งคำนับ ยื่นมือจับโอบกอดพรอดคะขา ไม่ถนัดอัดอั้นหวั่นอุรา จำนรรจาว่าไปอย่างไรดี ประสานมือหรือควงล้วงกระเป๋า เคาะเบาเบาเกานั่นคันคันนี่ ขยับแว่นขยับยันฟันปลอมที ดึงเตี่ยวรี่กันหลุดหยุดลูบพุง แค่คิดนิดวิตตกอกประหม่า ล่วงชราไร้หญิงสิงวิสุง หนังเนื้อนอกในเต้นเช่นตะลุง สวดพาหุงยากจบสงบใจ หกสิบขวบจวบจนผมขนหงอก ไม่เคยออกจากเหย้าเข้าบางไหน เป็นฤาษีซากผุธุดงค์ไพร ผลไม้สุกเอาเผือกเผากิน มาลีจะจำเราได้เปล่าหนอ ชายมอซอจรจัดหลงพลัดถิ่น ตามรูปเรียงเสียงจริงกริ๊งยลยิน ถึงบัวดินผกากรองช่ำชองยุทธ ยิ้มระรื่นชื่นนักจักพบเห็น ทรงจำเป็นแรกหมายและท้ายสุด เหลือเดินเดี่ยวเปลี่ยวตรมก้มเงยงุด เช้าวันพุธหมอบราบกราบองค์พระ :a014: รพีกาญจน์ 29 มิถุนายน 2559 หัวข้อ: Re: เยือนมาลี เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 04, กรกฎาคม, 2559, 05:41:34 PM (https://media-cdn.tripadvisor.com/media/photo-s/02/63/84/71/filename-p1040856-jpg.jpg) โทรศัพท์รับสายดีใจเหลือ ผู้บ่าวเหนือจากจอขอพบปะ ชายคนโก้โผล่ผุดเมืองพุทธะ ดีใจนะ ยิ้มร่ารอมานาน หมายใจจะได้พบประสบพักตร์ ต้องชะงักงงงันผันผกผ่าน ด้วยภาระยากบิดกิจการ น้องติดงานพอดีที่อุบลฯ วันอ้ายมาหล้าเร้นเส้นทางสวน ใจปั่นป่วนยิ่งนักชักสับสน คิดถึงอ้ายวายวุ่นกรุ่นกมล เหมือนเหตุดลให้ห่างพลัดทางกัน ล้อบดเลื่อนเคลื่อนถี่สี่โมงเช้า มุ่งตรงเข้าอุบลฯหนทางนั่น แปดชั่วโมงกว่าหน่อยคล้อยตะวัน เริ่มลดหลั่นชิงพลบจบปลายทาง Pen Ta Hug Hotel เลี้ยวเร็วรี่ จองห้องพักทันทีพอดีว่าง คืนแปดร้อยพลอยลิ้มอิ่มพุงกาง เริ่มฟ้าสางกินฟรีมีโปรฯเปรอ พอพักผ่อนหย่อนตัวหัวก็หมุน ความคิดครุ่นถึงอ้ายมากมายเกร่อ เสียดายนักฉากจบมิพบเจอ แปดสิบเน้อ...ถ้าไม่ตายคงได้พบ บัวดิน :d24: (http://upic.me/i/2y/13522041_938888136219973_4504896249056455943_n.jpg) (http://upic.me/show/58833050) (รถส่วนตัวเก่าๆสีเขียวนั่นล่ะ) :090: หัวข้อ: Re: เยือนมาลี เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 06, กรกฎาคม, 2559, 05:48:15 AM แรงคิดถึงบึ่งบดรถล่องใต้ รีบแล่นไปสู่สุดจุดบรรจบ คงเพียงครั้งยากย่ำอีกคำรบ ชอบสงบเหลือเกินกลัวเดินทาง ระทมทุกข์คุกคลานงานเบาหนัก ไม่มีสักเวลาสัปดาห์ว่าง เว้นเจ็บไข้ไส้ป่วนร้องครวญคราง หยุดหย่อนบ้างหมู่บ้านช่วยงานปอย หลังตื่นนอนก่อนงายง่วนขายของ สายขุดร่องวางท่อจ่อรากฝอย พ่นเป็นสายละลายปุ๋ยซุยดินดอย เร่งทยอยโรยสารรานกิ่งใบ นวดข้าวแป้งปั้นกลมขนมนึ่ง ลงลังถึงเรียงงามสามชั้นใส่ ขายสดขาดกาดมั่วขาทั่วไป แลรับใช้องค์กรกลุ่มชุมชน ชอบเสรีชีวิตติดกับบ้าน ไกลจำเป็นร่วมงานนานสักหน เบื่อพิธีรีตองผองผู้คน กลัวรถยนต์เร็วฝ่าหูตาลาย หยิบเมจิกจดคำติดข้างหอ ว่า พอศอ--เจ็ดสี่ ปีนัดหมาย รพีกัว-บัวดิน ไม่สิ้นวาย สองตายาย หงักหงัก จักพบกัน :a016: รพีกัว |