|
หัวข้อ: หลายวันฉันไม่มีกลอน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 09, ตุลาคม, 2559, 08:59:49 PM ยืนนั่งยอบรอบข้างหว่างซ้ายขวา แลไปหน้าตาลับหันกลับหลัง นิ่งเพ่งพิศชิดชมจมภวังค์ สัมผัสฝังยังปลื้มมิลืมเลือน แลสลับจับเหงาเศร้าสะท้าน ทรมานปานมีดคมกรีดเฉือน ยิ่งร้อนรนฝนพราวเย็นหนาวเยือน ล่วงปีเดือนเคลื่อนคลากว่าพ้นตรม คำเอ่ยเอิ้นเชิญชวนรื่นม่วนหู เสียงขากขู่สู้ทนระคนข่ม แรงกระแทกแตกพร่าไร้อารมณ์ เพลินเพลงพรมพลิ้วผ่านซ่านวิญญาณ์ น้ำหลั่งเลอเอ่อนองท่วมท้องทุ่ง อรุณรุ่งแสงแดดเริ่มแผดจ้า บ่ายเมฆดำคำรามท่ามร่ำลา ฝนสั่งฟ้าล้นท่อรอระบาย เสียงจิ้งหรีดจักจั่นพลันเงียบกริบ แสงกระพริบคืบใกล้สาดไฟฉาย อึ่งอ่างหลบกบเผ่นเขียดเร้นกาย กลัวจับตายชายเหี้ยมมาเยี่ยมเยียน อาจยื้อหยิบดิบแห้งวางแจงจด แต่งเติมรสยาวสั้นกลั่นขีดเขียน เศรษฐกิจตกสะเก็ดเหตุวิงเวียน ขอนำเรียนมีบ้างเหินห่างกลอน :a013: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: หลายวันฉันไม่มีกลอน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 01, พฤศจิกายน, 2559, 08:49:58 PM ตรมน้ำตาหน้าบวมโศกสวมจิต จุดจริตติดขัดนานผลัดผ่อน สมองฝ่อท้อแท้ชแรทอน ที่แน่นอนอ่อนเชี่ยวสิ้นเรี่ยวแรง |