|
หัวข้อ: ♀ :จากคน บ้าน บ้าน: ♀ เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 10, พฤศจิกายน, 2559, 08:00:48 PM (http://www.mx7.com/i/904/JnwhJ6.jpg) จากคน บ้านบ้าน บนสังเวียนเขียนอ่านมินานนัก ได้พิงพักเพื่อหมายร่ายอักษร เริ่มลิขิตผิดบ้างในบางตอน แนบบทกลอนกล่อมเกลาพาเหงาจาง คนอกหักหลักพึ่งถึงมีน้อย เลือกเรียงร้อยรสคำจำแบบอย่าง ตำราไหนใครดีมีแนวทาง นำเปิดกางก่อคำเทียบทำนอง "วรรคแรกห้ามสามัญนอกนั้นได้ หลีกเลี่ยงใช้สามัญ,ตรีที่วรรคสอง ตรี,สามัญนั้นสามตามครรลอง วรรคสี่ต้องตรึงมั่นสามัญ,ตรี" จำแบบบทกฏเองอย่างเคร่งครัด กันลืมเลือนเรียนลัดถนัดถนี่ กลอนหนึ่งบทจดจำทำพอดี แปดคงที่แถมทดลดขึ้นลง วรรณยุกต์ปลุกตื่นฟื้นคืนชีพ สระรีบล้อมรอบประกอบส่ง เสียงตามวรรคหลักนั่นควรบรรจง คำให้คงคุณค่าสง่างาม ทุกวันนี้มิแผลงสำแดงเดช อยู่ในเหตุในผลเกรงคนหยาม ยังยึดผังฝังใฝ่ในนิิยาม มิก้าวข้ามฉันทลักษณ์"อักษรไทย" Sasi (http://upic.me/i/cv/ans301648.gif) หัวข้อ: Re: ♀ :จากคน บ้าน บ้าน: ♀ เริ่มหัวข้อโดย: พรานไพร ที่ 10, พฤศจิกายน, 2559, 11:04:56 PM จากคน ป่าป่า .......... ๐ บนสังเวียนเขียนกลอนยังอ่อนด้อย ผิดบ่อยบ่อยเสียขวัญจนหวั่นไหว จึงจากเมืองเฟืองฟุ้งลากรุงไกล เป็นพรานไพรในป่าอุราเพลิน เอาเสียงนกบรรเลงเป็นเพลงกล่อม เนากระท่อมกลางไพรไม่ขัดเขิน กระต่ายหนูอยู่เถื่อนเป็นเพื่อนเดิน สุขเหลือเกินจะกล่าวเล่าให้ฟัง เรื่องอกหักหลักลอยมันน้อยนิด มิเคยคิดติดใจในความหลัง อาจเหงาบ้างบางคราวหนาวประดัง เลยมานั่งชั่งจิตลิขิตกานท์ "วรรคแรกห้ามนอกใจฟังให้ชัด และซื่อสัตย์วรรคสองท่องคำขาน วรรคสามต้องรักเดียวเกี่ยวดวงมาน ตราบวายปราณวรรคสี่..ยังมีเธอ" เป็นกฎป่าเคร่งครัดวิรัติมั่น พลาดพลั้งพลันตกเข็ญเห็นเสมอ อาจถึงฆาตชีวันอาถรรพ์เจอ ท่านห้ามเผลอรักใครในดงกลอน ฯะ ..พรานไพร.. :d13: แม่บ้าน รีบมาเสริฟกาแฟเร็ว อย่ามัวแต่ตำหมาก... หัวข้อ: Re: ♀ :จากคน บ้าน บ้าน: ♀ เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 11, พฤศจิกายน, 2559, 07:06:54 AM :d21: จะมิเผลอไผลใจในลิขิต เคยพลั้งผิดผ่านมาอุทาหรณ์ ลึกคงจำคำนึงพึงสังวรณ์ มิต้องสอนซ้ำซากไม่อยากฟัง จะกลับมาทำไมใครเรียกขาน ยินข่าวพรานไพรเด่นขู่เข็ญสั่ง กราบวัตถุเคลื่อนที่นี่อยากดัง พอซะมั่งมากไปไร้ใครแล เอาเหอะนะไหนมาขออาศัย ฉันก็ไม่มืดมนบนกระแส เปิดบ้านรับฉับไวไม่ตอแย นี่กาแฟ แถมมดซดคล่องคอ Sasi :d24: หัวข้อ: Re: ♀ :จากคน บ้าน บ้าน: ♀ เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 11, พฤศจิกายน, 2559, 10:38:08 AM เห็นคนป่ามาเยือนเรือนหลังน้อย แม่บ้านคอยแทคแคร์เสียงแจ้จ้อ กาแฟพร้อมมดคันไม่รั้นรอ หน้าตาหล่อหรือไม่ขอไปดู :d04: เห็นเป็นพรานไพรเก่ารีบเข้าห้อง ไม่อยากมองเห็นหน้าปิดตาหู ปีนขึ้นคานหวังพ้นช่องประตู ไม่อยากรู้เรื่องราวที่เรามา :d05: เขียนกลอนยับขยับมือลงชื่อเสียง ส่งสำเนียงไม่เพี้ยนในภาษา กลอนจะดีนั้นสืบเห็นคืบวา กลอนไม่ล้าสมัยแต่นมนาน :057: "วรรคแรกห้ามนอกใจฟังให้ชัด และซื่อสัตย์วรรคสองท่องคำขาน วรรคสามต้องรักเดียวเกี่ยวดวงมาน ตราบวายปราณวรรคสี่..ยังมีเธอ" :love letter: วรรที่สี่แน่นอนสักแค่ไหน โอ่งหลงใหลในคำนำเสนอ หากเป็นจริงคนป่าโผล่หน้าเจอ กลัวว่าเพ้อแค่กลอนคนอ่อนใจ ปลายฝน คนง้ามงาม (http://upic.me/i/ph/0-3b6be-b9812829-l.png) (http://upic.me/show/52001790) หัวข้อ: Re: ♀ :จากคน บ้าน บ้าน: ♀ เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 11, พฤศจิกายน, 2559, 01:22:38 PM :037: หลงคารมคมปากที่ฝากถ้อย ระวังหน่อยนะน้องจะร้องไห้ อย่ามัวจำคำหวานของพรานไพร จำช้ำใจเจียนคลั่งฟังเราเตือน เชิงเชี่ยวชาญช่ำชองคะนองปาก หว่านหวานฝากเฝ้าหลีสตรีเกลื่อน แรกรักชายคล้ายเทวาลงมาเยือน สองปีเคลื่อนคล้อยหลังยังซาตาน เขาตบแหลกแจกหมัดอัดจนน่วม ให้ล้างส้วมซ้ำงดอดอาหาร รุ่งทิวาราตรีมีแต่งาน เมาประจานโจษจันเสียงลั่นซอย .................................... พอแระเยอะไปเดี๋ยวไม่เชื่อ แว่บมาเตือนเพื่อนเรา :068: หัวข้อ: Re: ♀ :จากคน บ้าน บ้าน: ♀ เริ่มหัวข้อโดย: พรานไพร ที่ 11, พฤศจิกายน, 2559, 02:34:50 PM :d21: จะมิเผลอไผลใจในลิขิต เคยพลั้งผิดผ่านมาอุทาหรณ์ ลึกคงจำคำนึงพึงสังวรณ์ มิต้องสอนซ้ำซากไม่อยากฟัง จะกลับมาทำไมใครเรียกขาน ยินข่าวพรานไพรเด่นขู่เข็ญสั่ง กราบวัตถุเคลื่อนที่นี่อยากดัง พอซะมั่งมากไปไร้ใครแล เอาเหอะนะไหนมาขออาศัย ฉันก็ไม่มืดมนบนกระแส เปิดบ้านรับฉับไวไม่ตอแย นี่กาแฟ แถมมดซดคล่องคอ Sasi :d24: ..กาแฟมดซดพลันมิทันคิด เกือบเผลอติดสำลักระอักศอ กาแฟดีมิชงคงหน้างอ งกจริงหนอขอลา..กราบกาแฟ โอวัลตินยินดีมีประโยชน์ เป็นของโปรดวัยเยาว์เอามาแฉ บัวบกรักษาช้ำกระหน่ำแด น้ำโสมแก้อ่อนเพลียยามเสียใจ แต่ความรักนั้นหรือคือยาพิษ ดื่มเพียงนิดติดตรึงถึงหวั่นไหว แรกก็หวานซ่านทรวงกว่าปวงใด พออยู่ไปขมหนักกระอักนาน เลยต้องดื่มน้ำเปล่าเอารสกร่อย มิอร่อยสมหวังดังเล่าขาน แต่รสรักปักจิตสถิตมาน ไม่ว่าหวานหรือขมก็ตรมทรวง ฯ ..พรานไพร.. :d15: หัวข้อ: Re: ♀ :จากคน บ้าน บ้าน: ♀ เริ่มหัวข้อโดย: พรานไพร ที่ 11, พฤศจิกายน, 2559, 02:51:05 PM เห็นคนป่ามาเยือนเรือนหลังน้อย แม่บ้านคอยแทคแคร์เสียงแจ้จ้อ กาแฟพร้อมมดคันไม่รั้นรอ หน้าตาหล่อหรือไม่ขอไปดู :d04: เห็นเป็นพรานไพรเก่ารีบเข้าห้อง ไม่อยากมองเห็นหน้าปิดตาหู ปีนขึ้นคานหวังพ้นช่องประตู ไม่อยากรู้เรื่องราวที่เรามา :d05: เขียนกลอนยับขยับมือลงชื่อเสียง ส่งสำเนียงไม่เพี้ยนในภาษา กลอนจะดีนั้นสืบเห็นคืบวา กลอนไม่ล้าสมัยแต่นมนาน :057: "วรรคแรกห้ามนอกใจฟังให้ชัด และซื่อสัตย์วรรคสองท่องคำขาน วรรคสามต้องรักเดียวเกี่ยวดวงมาน ตราบวายปราณวรรคสี่..ยังมีเธอ" :love letter: วรรที่สี่แน่นอนสักแค่ไหน โอ่งหลงใหลในคำนำเสนอ หากเป็นจริงคนป่าโผล่หน้าเจอ กลัวว่าเพ้อแค่กลอนคนอ่อนใจ ปลายฝน คนง้ามงาม (http://upic.me/i/ph/0-3b6be-b9812829-l.png) (http://upic.me/show/52001790) ..วรรคสี่นั้นแน่นอนดังอ้อนออด มิเคยพลอดมุสาอย่าสงสัย ถ้าหากยังงวยงงปลงหทัย ขอจงได้อ่านซ้ำอย่าทำเมิน วรรคห้าเพิ่มเติมมั่นผูกขวัญน้อง โปรดเพ่งมองด้วยจิตอย่าคิดเขิน ทุกถ้อยคำจำเรียงเผดียงเชิญ ย้ำเหลือเกินจากห้วง..ดวงฤดี เรื่องหน้าตาบอกใบ้ว่าไม่หล่อ แต่ก็พอเดินเถื่อนเป็นเพื่อนผี ยามอยู่ป่าล่าบ่างกลางพงพี ฝูงชะนีตามจีบถีบกระเด็น มิชำนาญกลอนรักสักเท่าไหร่ ต่างแต่ในกลอนธรรมช่ำชองเห็น มีสารัตถ์มัดใจไม่ยากเย็น เผื่อจะเป็นธรรมทานคนผ่านมา แม้นเรื่องรักจักกร่อยด้อยเจนจัด ดวงมนัสสดใสไร้โทสา อาจแทรกรักหยอกเย้าเคล้าน้ำตา คือลีลาพาฝันที่บรรยาย ถ้าคนป่าโผล่พักตร์ทักน้องโอ่ง ขออย่าโพล่งหัวร่อจนงอหาย หรือเสงี่ยมเหนียมตนเพราะผลอาย รับรองหงายหลังตึง..ถึงเป็นลม ฯ ..พรานไพร.. :a016: หัวข้อ: Re: ♀ :จากคน บ้าน บ้าน: ♀ เริ่มหัวข้อโดย: พรานไพร ที่ 11, พฤศจิกายน, 2559, 07:03:49 PM :037: หลงคารมคมปากที่ฝากถ้อย ระวังหน่อยนะน้องจะร้องไห้ อย่ามัวจำคำหวานของพรานไพร จำช้ำใจเจียนคลั่งฟังเราเตือน เชิงเชี่ยวชาญช่ำชองคะนองปาก หว่านหวานฝากเฝ้าหลีสตรีเกลื่อน แรกรักชายคล้ายเทวาลงมาเยือน สองปีเคลื่อนคล้อยหลังยังซาตาน เขาตบแหลกแจกหมัดอัดจนน่วม ให้ล้างส้วมซ้ำงดอดอาหาร รุ่งทิวาราตรีมีแต่งาน เมาประจานโจษจันเสียงลั่นซอย พอแระเยอะไปเดี๋ยวไม่เชื่อ แว่บมาเตือนเพื่อนเรา :068: ..ขออย่าเชื่อแม่บ้านว่างงานจัด จึงฮึดฮัดฟัดโยงโก่งคอหอย เติมเชื้อไฟใส่ฟืนยืนตาลอย น้ำหมากฝอยเปรอะเสื้อมิเหลือใคร เพราะผิดหวังจากพรานแต่กาลเก่า ครั้งนงเยาว์โสภาและหน้าใส พออายุลุเกินประเมินวัย เมื่อพรานไพรไม่รับเลยกลับงอน จึงตามจิกหยิกเนื้อและเถือหนัง ว่างก็ตั้งนินทาเหลือกตาหลอน จนฟันร่วงหล่นเลาะเพราะปากบอน กรรมเห็นตอนปัจจุบันอย่างทันตา เล่นทั้งหวยรวยโปไฮโลเถื่อน แต่ขาดเพื่อนจริงใจให้ห่วงหา มีแต่มิตรยืมตังค์อหังการ์ บ้างก็บ้าเล่นฉิ่งวิ่งเข้าพง อาจมีดีอยู่บ้างบางวันพระ ที่เธอละมัวเมาเข้าหาสงฆ์ แต่ชอบเหล่พระเณรเล่นตรงตรง กลัวบาปลงสีกา..ตากุ้งยิง เหลืออีกหลายวีรกรรมเธอทำแปลก เอาไว้แยกตอนใหม่ยำใส่ขิง ตอนนี้ยำน้ำเปล่าก่อนเผาจริง ขอตัววิ่งหลบปืน..เธอยื่นมา ฯะ ..พรานไพร.. :d13: |