|
หัวข้อ: ทนไม่ไหวแล้ว... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05, พฤษภาคม, 2560, 05:50:11 PM อยากขยับจับจูบเรือนรูปสวย อุดมด้วยโปรตีนยีนสีสัน โค้งโหนกนูนพูนเนื้อเจือหวานมัน วูบหวาบหวั่นอวบอูมใจตูมตาม สืบเท้าซ้ายย้ายขวาหน้าเซทรุด หัวทิ่มมุดไม้ซางข้างมะขาม เพื่อนพยุงลุงแก่เง้อแลงาม เงอะซุ่มซ่ามอกแอ่นสวมแว่นชา วนเหม่อเมินเพลินผล็อยเอียงถอยหลัง ชนกะมังถังถาดกระจาดฝา ก้นจ้ำแจ่งแผงเผงเข่งผักปลา คนหุยฮาขบขันหันวุ่นวาย กลัวเหินห่างจางกลิ่นประทิ่นหอม สูดดมดอมยั้งขาดสวาทหาย คือสิ่งชอบเสพสู่มิรู้คลาย จวบเจียนตายยากลืมปลื้มคะนึง สองมือคลำสำรวจตรวจกระเป๋า ไร้แบงก์เบาเหลือลมเหรียญสลึง ละสิบร้อยเท่าไรรวมพอพึง เทียบเท่าหนึ่งเสนอเธอเคียงควร อยากขยับจับจูบลูบสักครั้ง วอนสมหวังสัมผัสสัดสงวน น้ำลายสอรอซื้อมือชี้ชวน โชยอบอวลเหลืองอ่อนเอาหมอนทอง ขายลำไยหนึ่งตะกร้า ซื้อทุเรียนได้หนึ่งผล รพีกาญจน์ |