หัวข้อ: - รัก,โศก - เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 21, กรกฎาคม, 2560, 12:01:32 AM (http://upic.me/i/pa/s5cx5.jpg) (http://upic.me/show/61258138) - รัก=โศก - เธอเป็นเหตุประเดิมที่เริ่มต้น รักเป็นผลผูกพันให้ฝันหา ดอกรักเริ่มแรกผลิตูมที่ตา แล้วลีลาลงบานกลางลานใจ ดอกสดสวยด้วยสีที่งามสม กรุ่นกลิ่นฉมรวยรื่นชื่นชวนใคร่ สวาสดิ์หวานหวามซึ้งตรึงทรวงใน ลุ่มหลงใหลเริงร่าเต็มอารมณ์ รักดอกขาวเปลี่ยนสีลีลาล่วง เป็นสีม่วงรสหวานพานขื่นขม รักกลายเป็นดอกโศกอกโอดตรม ใจจึงจมน้ำตาแสนอาดูร เหตุเพราะต้นรักล้มเธอหลบหนี ผลจึงมีรักเน่าเศร้าอาสูร โศกกำสรวลหวนหาทวีคูณ โอ้"จำปูน"ไยมาสิ้นปรานี เต็ม อภินันท์ ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย รัตติกาลที่ ๒๐ กรกฎาคม ๒๕๖๐ * ขอบคุณเว็บฯเจ้าของภาพในกูเกิล หัวข้อ: Re: - รัก,โศก - เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 21, กรกฎาคม, 2560, 03:59:15 PM จำปูนจำเป็น จำปูนทูนรักเราสักหน พิศต้นเพียงล้มใบคมคลี่ ดอกรอล้อลมสมประดี ยังมีทางช่วยอำนวยชัย ร้องของ้อว่าจำปาเอ๋ย ทรามเชยปิ่นปักไม่ตักษัย รับเกินเทินต้นล้นกว่าวัย ปัจจัยแทรกซ้อนล้มอ่อนลง โปรดด้วยช่วยหน่อยเถิดน้อยนิด ชุบให้ชีวิตสมประสงค์ หากปล่อยรักตายชายป่าดง ป่าคงสิ้นสูญจำปูนไป เนิน จำราย |