บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา => ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 21, กรกฎาคม, 2560, 12:01:32 AM



หัวข้อ: - รัก,โศก -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 21, กรกฎาคม, 2560, 12:01:32 AM
(http://upic.me/i/pa/s5cx5.jpg) (http://upic.me/show/61258138)

- รัก=โศก -

เธอเป็นเหตุประเดิมที่เริ่มต้น
รักเป็นผลผูกพันให้ฝันหา
ดอกรักเริ่มแรกผลิตูมที่ตา
แล้วลีลาลงบานกลางลานใจ

ดอกสดสวยด้วยสีที่งามสม
กรุ่นกลิ่นฉมรวยรื่นชื่นชวนใคร่
สวาสดิ์หวานหวามซึ้งตรึงทรวงใน
ลุ่มหลงใหลเริงร่าเต็มอารมณ์

รักดอกขาวเปลี่ยนสีลีลาล่วง
เป็นสีม่วงรสหวานพานขื่นขม
รักกลายเป็นดอกโศกอกโอดตรม
ใจจึงจมน้ำตาแสนอาดูร

เหตุเพราะต้นรักล้มเธอหลบหนี
ผลจึงมีรักเน่าเศร้าอาสูร
โศกกำสรวลหวนหาทวีคูณ
โอ้"จำปูน"ไยมาสิ้นปรานี

เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
รัตติกาลที่ ๒๐ กรกฎาคม ๒๕๖๐
* ขอบคุณเว็บฯเจ้าของภาพในกูเกิล


หัวข้อ: Re: - รัก,โศก -
เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 21, กรกฎาคม, 2560, 03:59:15 PM
จำปูนจำเป็น

จำปูนทูนรักเราสักหน
พิศต้นเพียงล้มใบคมคลี่
ดอกรอล้อลมสมประดี
ยังมีทางช่วยอำนวยชัย

ร้องของ้อว่าจำปาเอ๋ย
ทรามเชยปิ่นปักไม่ตักษัย
รับเกินเทินต้นล้นกว่าวัย
ปัจจัยแทรกซ้อนล้มอ่อนลง

โปรดด้วยช่วยหน่อยเถิดน้อยนิด
ชุบให้ชีวิตสมประสงค์
หากปล่อยรักตายชายป่าดง
ป่าคงสิ้นสูญจำปูนไป

เนิน จำราย