บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: พรายม่าน ที่ 26, เมษายน, 2561, 06:22:09 AM



หัวข้อ: โลกย์
เริ่มหัวข้อโดย: พรายม่าน ที่ 26, เมษายน, 2561, 06:22:09 AM
น้องเอย

แหละคงเป็นเช่นนั้นเนิ่นนานนัก
ภาพใดจักชื่นอารมณ์หรือขมขื่น
อยู่ที่ใจใสฉ่ำหรือกล้ำกลืน
กับสุขโศกโลกคืน ณ. คราครัน

เช่นชาลาสถานีมีขึ้นล่อง
คนทั้งสองฝั่งทางก็ต่างฝัน
หนึ่งอาจเศร้าเหงาพรากต้องจากกัน
หนึ่งเป็นวันอิ่มใจจะได้พบ

หรือภาพฝนหล่นพรายเป็นสายน้ำ
หนึ่งอาจช้ำยับเยินเกินจะกลบ
รอยอดีตกรีดซ้ำหลายคำรบ
เหลือจะหลบหลอกใจที่ไหวราง

หนึ่งอาจยิ้มหวนคะนึงถึงวันหวาน
วันที่ผ่านฝนพรำตอนย่ำสาง
กับไหล่แนบแอบอุ่นละมุนจาง
บนหนาวทางใจเอิบระอุอวล

จึ่งความเศร้าเคล้าหวั่นในวันนี้
ยังคงมีภาพผนึกให้นึกหวน
เลือกภาพสุขสวยสงบมาทบทวน
ดีกว่าครวญถึงใครที่ไม่คืน ฯ

พรายม่าน
๒๖.๐๔.๖๑


หัวข้อ: Re: โลกย์
เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 30, เมษายน, 2561, 10:49:35 PM


.             พี่เอย..

เรื่อยเรียงเคียงกันฝันถึงฟ้า
นานมาเน้นนึกยังฝึกฟื้น
คอยถึงซึ้งสุขทุกค่ำคืน
เป็นอื่นไม่ได้หลายเวลา

กาแฟแค่ถ้วยช่วยฉ่ำชื่น
ลึกตื้นคมคำยังจำหา
แม้นม้วยย่อยยับอัปรา
ใบหน้าอักษรยังย้อนเตือน

หายไปไกลห่างหนทางทิศ
ลิขิตอักษรยังย้อนเหมือน
เวลาสายน้ำฤๅลางเลือน
ใช่เพื่อนใช่พี่คนนี้ครู

จากหายลายลับยังกลับหลัง
ความหวังใจนึกรำลึกอยู่
ผูกพันมั่นหมายใช่ตราชู
รับรู้เมื่อสารผ่านสายตา

ผูกเยื่อเผื่อใยพาใจฝาก
มักมากหมายว่ายังมาหา
ลายลึกตรึกกลอนเจรจา
ล้านนา ปักษ์ใต้ ไม่ได้ไกล

เนิน จำราย




หัวข้อ: Re: โลกย์
เริ่มหัวข้อโดย: พรายม่าน ที่ 03, พฤษภาคม, 2561, 12:14:29 AM

เพรียกพยางค์

ชุ่มสุขชุกโศกโลกหลอก
โลกกลอกเรากลิ้งวิ่งไหว
หลอกตัวมัวชอกหลอกนัย
หลอกใจหรือจักหักจาง

หายลับหับเรือนเพื่อนเก่า
หลบเงาหลุบงมบ่มหมาง
ปีคล้อยปล่อยเคลื่อนเลือนราง
ดาวค้างเดือนคล้ายหน่ายปี

โศกพจน์สดเพียงเสียงไห้
กลอนไม่กลมมนหม่นสี
โคลงกาพย์คราบหนาราคี
เหนื่อยหนีหนักนั้นนั่นนาน

ครากรำคร่ำกราวคราวก่อน
โรยอ่อนไร้อับขับขาน
เกินแรงแข็งรื้นชื่นบาน
ไหนผ่านเนิ่นพับอับจน

หากว้างหนกวีหนีไม่
เปรียบไรแปลกหลงดงสน
ยิ่งหนีรี่วิ่งยิ่งวน
ไหนพ้นหนีพื้นผืนกวี ฯ

พรายม่าน
๐๓.๐๕.๖๑


หัวข้อ: Re: โลกย์
เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 05, พฤษภาคม, 2561, 03:35:58 AM
.      

        ขอคำ

เสียงเพรียกเรียกอยู่รู้ว่า
ฉันทาคลอใกล้ใช่หนี
รับรู้จิตจินต์วาจี
ยินดีนำเรียนเขียนกลอน

หน่ายเบื่อเรื้อนักพักบ้าง
ถึงร้างคำคลายถ่ายถอน
รำคาญหากแม้นแคลนคลอน
ใบบอนน้ำกลิ้งจริแท้

ใบบัวน้ำกลิ้งจริงไหม
ร่ำไรถูกว่าด่าแม่
ใบบอนใบบัวกลัวแพ้
แน่วแน่คือใจให้กัน

ฟ้าผ่านดินพ้นหนไหน
น้ำใจเพาะปลูกผูกมั่น
บัว บอนย้อนคิดเผ่าพันธุ์
เหมือนกันก่อก้านต้านลม

รับแสงสังเคราะห์เหมาะแล้ว
กิ่งแก้วก้านทองปองผสม
ขาดเหลือเผื่อแผ่อารมณ์
สัมพันธ์สังคมผูกพัน

เขียนเถิดแก้วใส่ในความ
งดงามล้ำเลิศเทิดขวัญ
สุขทุกข์ไปด้วยช่วยกัน
ที่นั่นที่นี้มีให้ร้อย...

      เนิน จำราย


หัวข้อ: Re: โลกย์
เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 06, พฤษภาคม, 2561, 06:05:32 PM


       โลก..หมุน

ทิ้งความคิดปิดไว้ได้อะไร
ดาบอยู่ในซองฝักคมมักกร่อย
ฉันทลักษณ์ศักดิ์ศรีกี่มากน้อย
ควรปลดปล่อยบอกความไปตามจำ

บ้านหลังนั้นฝันถึงคำนึงหา
กาลเวลากลืนกินสิ้นเช้าค่ำ
คราวพี่น้องข้องชอบตอบประจำ
เลิกย้อนคำรับรู้หรือดูดาย

ยังกลมเกลียวเชี่ยวมั่นยากผันแปร
เล็งลองแลความครบคำรบหมาย
ห่อนหลีกเร้นเช่นไรไม่กลับกลาย
คำไหนคลายรับรู้กอบกู้อิง

แม้นผิดมั่งพลั้งพลาดตัดขาดหรือ
ยังนับถือรับรู้เป็นครูมิ่ง
ความมากมายหลายคำยังจำจริง
ขอเพียงสิ่งเดียวคืออย่าถือคำ

         เนิน จำราย