พิมพ์หน้านี้

ดวงอาทิตย์ลาลับไปแล้ว แลไปข้างหน้า มีแสงจากตะเกียงวาบวับสองสามจุด

ชายผู้หนึ่ง พายเรือทวนน้ำไปในลำคลองอย่างอ่อนแรง

ตอนออกจากบ้านมา เรือของเขาเต็มเพียบด้วยพืชผลเกษตร
ซึ่งครอบครัวได้ร่วมกันเพาะปลูกเพื่อเลี้ยงชีพ บัดนี้ เรือนั้นว่างเปล่า

เขาได้ขายผลิตผลทั้งหมดแก่พ่อค้าเกษตรเพียงหนึ่งเดียวในตลาด

เขาน่าจะยินดี แต่ในใจเขากำลังคร่ำครวญ

'ฉันเสียใจจริง ๆ มันยังไม่พอซื้อเสื้อตัวใหม่ให้เธอ แม้จะซื้อตุ๊กตาให้ลูกก็ไม่ได้
เราต้องเก็บไว้ใช้กินอยู่จนกว่าจะเก็บพืชผลใหม่ได้'

เขาเหมือนแว่วเสียงเพื่อน ๆ "ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เน่าไปเปล่า ๆ"

บางคนพูดว่า "คงต้องลงแรงกันมากกว่านี้ ปลูกให้มากขึ้น
หรือไม่ก็ต้องหาวิธีปลูกให้เก็บได้บ่อยครั้งขึ้น"

เรือหางยาวส่งเสียงมาพร้อมกับระลอกคลื่นและแล่นผ่านไปอย่างรวดเร็ว
พร้อมกับกองขยะที่กระเพื่อมมาใกล้

ทันใดนั้น เขาเห็นตุ๊กตาตัวหนึ่งในกองนั้น

เขาวาดเรือเข้าไปแล้วใช้พายเขี่ยมันมาอย่างระวัง

'โอ้ ขอบคุณสวรรค์'

ตุ๊กตายังอยู่ครบทุกส่วน แม้จะไม่มีเสื้อผ้าเหลือไว้

บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล