|
หัวข้อ: ฟางเส้นสุดท้าย : วินทร์ เลียววาริณ เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 22, มีนาคม, 2562, 09:08:30 AM (https://i.ibb.co/LZWMGWm/29594581-850023331848274-5049075761521047374-n.jpg) (https://imgbb.com/) ฟางเส้นสุดท้าย ----------------------------------------------- สตรีจีนชาวปักกิ่งคนหนึ่งปลิดชีวิตสามีชรา โดยใช้เชือกรัดคอสามีจนเขาหมดลมหายใจ หล่อนถูกจับดำเนินคดีข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนา ศาลสืบคดีและพบว่าหล่อนวางแผนฆ่าสามีจริง ไตร่ตรองไว้ก่อนจริง มันเป็นความผิดอุฉกรรจ์ตามกฎหมายแน่นอน แต่จะลงโทษหล่อนอย่างไร ในเมื่อคดีนี้ต่างจากคดีฆาตกรรมอื่น ๆ? หล่อนอายุหกสิบสาม เมื่อสิบห้าปีก่อน สามีหล่อนเริ่มป่วยเป็นโรค Cerebral infarction เส้นเลือดไปเลี้ยงสมองตีบ เขากลายเป็นอัมพาต หล่อนไม่ส่งเขาไปที่บ้านพักคนชรา เพราะรู้ว่าไม่มีใครจะดูแลคนเป็นอัมพาตที่ช่วยตัวเองไม่ได้แม้แต่จะเคี้ยวอาหารเอง ไม่มีใครอีกแล้วในโลกนี้จะดูแลเขานอกจากหล่อน ทั้งสองมีลูกชายกับลูกสาว แต่ลูก ๆ ก็ต้องทำงาน รายได้ไม่พอช่วยพ่อ ลูก ๆ มาเยี่ยมพ่อแม่ได้เฉพาะในวันหยุดเท่านั้น หล่อนตัดสินใจลาออกจากงานประจำ งานหลักคือดูแลเขาเต็มตัว งานรองคือขายของริมถนน รายได้น้อยนิดจุนเจือสองชีวิต หล่อนดูแลสามีนานสิบห้าปี ตลอดช่วงเวลานั้น ทุกวันหล่อนต้องเคี้ยวอาหารทุกคำ แล้วป้อนเขาปากต่อปาก ทำความสะอาดร่างกายเขาทุกวัน แล้วเรื่องร้ายกว่านั้นก็เกิดขึ้น หมอพบว่าหล่อนเป็นโรคร้าย หล่อนจะไม่สามารถดูแลทั้งตัวเองและสามีอัมพาต ในสายตาของหล่อน เหลือเพียงทางออกสุดท้าย... : : : หลังจากกระทำการุณยฆาต หล่อนพยายามฆ่าตัวตาย แต่ไม่สำเร็จ หล่อนบอกศาลด้วยน้ำตานองหน้าว่า “ฉันทนไม่ได้อีกต่อไป ฉันไม่อยากเป็นภาระกับลูก ๆ ฉันอยู่ในช่วงที่อ่อนแอ ฉันรู้ว่าไม่สมควรทำอย่างนั้น” คนทุกคนมีจุดแตกหักทางอารมณ์ คนทุกคนมีฟางเส้นสุดท้าย เป็นเรื่องง่ายที่จะพูดว่า “ทำไมไม่สู้ชีวิต” สำหรับคนที่เคี้ยวข้าวทุกคำป้อนสามีนานสิบกว่าปี ถือว่าสู้ชีวิตพอแล้วหรือไม่? หากเราอยู่ในสถานการณ์เดียวกันนี้ เราจะทำอย่างเดียวกันหรือไม่ หรือว่าทำเร็วกว่านี้? เมื่อคนรักกัน ในวันที่ท้องฟ้าเป็นสีชมพู คู่รักมักบอกว่าจะร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันไปจนวันตาย สักกี่คนสามารถทำตามคำสัญญาได้ ในสภาวะที่เลวร้ายที่สุด? สักกี่คนสามารถร่วมทุกข์ตามคำสัญญาได้ เมื่อต้องสู้ลำพังคนเดียว? ความรักเป็นเรื่องสวยงาม แต่บททดสอบความรักมักไม่ใช่เรื่องสวยงาม บ่อยครั้งบททดสอบข้ามพรมแดนแห่งรักเข้าไปในพื้นที่ของความอดทนกับความเสียสละ ความเศร้าโศกกับความกล้าหาญ ฟางเส้นสุดท้ายของภาระแห่งรักหนักกว่าขุนเขา และเราไม่มีวันรู้จนกระทั่งมันวางอยู่กลางหลังของเรา โศกนาฏกรรมหนึ่งของมนุษย์คือ เห็นโศกนาฏกรรมรออยู่ข้างหน้า ก็ยังต้องเดินเข้าหามัน ความรักมาพร้อมกับชะตากรรม แตกต่างเพียงที่ดีหรือร้าย มากหรือน้อย หนักหรือเบา ไม่มีใครสามารถรู้ว่าความรักจะพาเราไปที่สวรรค์หรือนรก บางทีเมื่อจะรักใคร ให้ลืมคำว่าชะตากรรม ปล่อยให้รักพาไป ใช้ชีวิตคู่อย่างดีที่สุดทุกวัน ที่เหลือเป็นเรื่องของชะตากรรมซึ่งเรากำหนดไม่ได้ แต่นานๆ ครั้ง สิ่งดีๆ ที่ทำก็กำหนดชะตากรรมของคนคนหนึ่งได้ ในเดือนพฤศจิกายน 2558 ศาลกรุงปักกิ่งตัดสินปล่อยตัวหล่อน โทษจำคุกรอลงอาญา วินทร์ เลียววาริณ www.winbookclub.com 30 กันยายน 2560 คมคำคนคม Love begins by taking care of the closest ones - the ones at home. ความรักเริ่มด้วยการดูแลคนใกล้ตัวที่สุด - คนที่บ้าน Mother Teresa |