|
หัวข้อ: ๐ เปล่งวาจา ถอยให้ ไม่ได้แล้ว ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24, เมษายน, 2556, 09:53:12 PM ก็เพราะคุณวุ่นวายทำลายทั่ว ถือว่าตัวเก่งกาจชาติยิ่งใหญ่ กรีฑาทัพจับแคว้นยึดแดนไกล มีปืนไฟใช้เรือเพื่อเดินทาง ยกมือชี้บีฑาบ้่าอำนาจ ยื่นคำขาดเสียงดังสั่งทุกอย่าง ข้าวที่ดินสินทรัพย์นับสตางค์ บันทึกอ้างสัญญาบรรณาการ รับทุกข์เข็ญเช่นทาสไถ่ในเรือนเบี้ย เราสูญเสียแดนดินถิ่นสถาน เฉือนรอบทิศปลิดไปให้แก่มาร ทนร้าวรานเลือดอมขมขื่นทรวง พระสยามเทวาธิราชปก ผีนรกต้องบาปคำสาปสรวง ภัยสงครามลามปักทะลักทะลวง ไล่ล่าป่วงถูกตีหนีทุรน ละเหลือไว้ให้หลังยังยุ่งยาก แนวเขตลากแบ่งแผนแสนสับสน ขีดลวกลวกผนวกสิทธิ์คิดของตน ตั้งกระมลปล้นชิงอิงตุลา คงท้ายสุดยุติธรรมนำโลกนี้ ห้าสิบปีก่อนนั้นขวัญผวา เราจงโน้มจิตน้อมพร้อมอีกครา เปล่งวาจาถอยให้ไม่ได้แล้ว! รพีกาญจน์ |