บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => นิยาย-เรื่องสั้น-บทความ-ความเรียง-เรื่องเล่าทั่วไป => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 19, ธันวาคม, 2563, 10:14:09 PM



หัวข้อ: - อาการ ๓๒ นั้นฉันใด ? -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 19, ธันวาคม, 2563, 10:14:09 PM
(https://i.ibb.co/7KTN7pV/131985435.jpg) (https://imgbb.com/)

- อาการ ๓๒ นั้นฉันใด ? -

        * คนไทยในสังคมปัจจุบันส่วนมากรู้จักคำว่า “อาการ ๓๒” ต่างไปจากตำราทางพระพุทธศาสนา ทั้ง ๆ ที่ท่านเหล่านั้นเป็นชนชาวพุทธ โดยท่านเข้าใจกันว่า คนที่พิการทางร่างกาย เช่น ขาด้วน แขนด้วน นิ้วด้วน หูหนวก ตาบอด ขาเป๋ มือแป และอาการพิพลพิการต่าง ๆ ของร่างกายนั้น เรียกว่าเป็นคนไม่ครบอาการ ๓๒ หรือมีอาการ ๓๒ ไม่ครบถ้วน

        * ความเข้าใจดังกล่าวนี้ถูกเผยแผ่ทางสื่อมวลชนต่าง ๆ คือ หน้าหนังสือพิมพ์ คลื่นเสียงวิทยุ และทางโทรทัศน์ นำให้คนที่ไม่รู้เรื่องนี้ได้รับรู้ตามและจำไปกล่าวถ่ายทอดต่อ ๆ กัน เพิ่มปริมาณความผิดให้มากขึ้นเรื่อย ๆ จนความผิดกลายเป็นความถูกต้องไปได้
 
        * จึงใคร่ทำความเข้าใจในที่นี้ (อีกที) ดังต่อไปนี้...

        คำว่าอาการ ๓๒ มาจากคำสอนของพระพุทธเจ้า ตรัสไว้ในคิรินันทสูตร ว่าสิ่งสำคัญที่ประกอบเป็นรูปร่างกายคนเรานี้คือ ธาตุทั้ง ๔ ได้แก่ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ รวมกันเป็นมหาภูตรูป (รูปใหญ่) ในธาตุทั้ง ๔ นี้ แยกออกเป็นอาการได้ ๓๒ อาการ ได้แก่สิ่งต่าง ๆ คือ

     ๑. เกสา  คือ ผม
     ๒. โลมา  คือ ขน
     ๓. นะขา    คือ เล็บ
     ๔. ทันตา   คือ ฟัน
     ๕. ตะโจ    คือ หนัง
     ๖. มังสัง  คือ เนื้อ
     ๗. นะหารุ  คือ เอ็น, เส้นเอ็น
     ๘. อัฏฐิ   คือ กระดูก
     ๙. อัฏฐิมิญชัง คือ เยื่อในกระดูก
     ๑๐. วักกัง  คือ ม้าม
     ๑๑. หะทะยัง  คือ หัวใจ
     ๑๒. ยะกะนัง  คือ ตับ
     ๑๓. กิโลมะกัง  คือ พังผืด
     ๑๔. ปิหะกัง  คือ ไต
     ๑๕. ปัปผาสัง คือ ปอด
     ๑๖. อันตัง  คือ ไส้ใหญ่
     ๑๗. อันตะคุณัง คือ ไส้น้อย
     ๑๘. อุทะริยัง คือ ท้อง, พุง, อาหารใหม่
     ๑๙. กะรีสัง  คือ มูตร, คูถ
     ๒๐. ปิตตัง  คือ น้ำดี
     ๒๑. เสมหัง  คือ เสลด
     ๒๒. ปุพโพ  คือ หนอง, น้ำหนอง, น้ำเหลือง
     ๒๓. โลหิตัง  คือ เลือด
     ๒๔. เสโท  คือ เหงื่อ
     ๒๕. เมโท  คือ มันข้น
     ๒๖. อัสสุ  คือ น้ำตา
     ๒๗. วะสา คือ มันเหลว, ไข, เปลวมัน
     ๒๘. เขโฬ  คือ น้ำลาย, เสลด, เสมหะ
     ๒๙. สิงฆาณิกา  คือ น้ำมูก
     ๓๐. ละสิกา  คือ ไขข้อ
     ๓๑. มุตตะ  คือ กระเพาะปัสสาวะ
     ๓๒. มัตถะลุงคัง คือ มันสมอง, เยื่อหุ้มสมอง

     อาการทั้ง ๓๒ นี้ถ้าอาการใดชำรุดทรุดโทรมลงก็จะทำให้ร่างกายเจ็บไข้ได้ป่วย เช่น ตับอ่อนเมื่อชำรุด จะทำให้เกิดโรคเบาหวาน และโรคอื่น ๆ ตามมาอีกมากมาย

     ส่วนคนพิการ เช่นหูหนวก ตาบอด แขนขาขาดด้วน แต่สุขภาพร่างกายแข็งแรง นั่นเป็นเพราะอาการ ๓๒ ของเขามิได้ขาดตกบกพร่องเลย เป็นแต่เพียงร่างกายไม่สมประกอบเท่านั้น.

เต็ม อภินันท์
ณ  อาศรมลายสือไท เมืองสุโทัย
๑๓ ธันวาคม ๒๕๖๓
ขอขอบคุณเจ้าของรูปภาพนี้จากอินเตอร์เน็ต