บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 04, สิงหาคม, 2555, 09:24:09 PM



หัวข้อ: วิตกมากไปไหม?
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 04, สิงหาคม, 2555, 09:24:09 PM

เป็นห่วงจัง สังคม ล่มสลาย
จำนวนชาย ถดถอย น้อยกว่าหญิง
จากสำรวจ ตรวจดู รู้ว่าจริง
ขออ้างอิง การทำ สำมะโนฯ

ในสามคน มีชายหนึ่ง หญิงถึงสอง
แย่งจับจอง วุ่นวาย ชายควงโก้
-ชายส่วนดี มีธรรม พร่ำนะโม
-บ้างผอมโซ เดินผิด หลงติดยา

-ชอบดื่มเหล้า เช้าถอน ตอนไก่ขัน
-เล่นพนัน บอล.ไพ่.ไฮโลว์.ม้า
-แสร้งบอใบ้ ไม่ทำงาน ผลาญเงินตรา
-กามปัญหา ทะรูด เป็นตุ๊ดเกย์

-ยิ้มเหนียมอาย หน้าแดงแจ๋ พูดแต่น้อย
-ร้องเพลงฉ่อย อร่อยเม้าท์ เอาแต่เท่
-เดินวางกล้าม ถามปะทะ กะเกเร
-ร้องฮาเฮ ผสมโรง ก๊งยาดอง

-คนปัญญา คิดไว และใจกล้า
แต่ทว่า คอรัปชั่น มันทั้งผอง
-บ้างประพฤติ ยึดมั่น ตามครรลอง
ไม่อยากปอง ตำแหน่ง แข่งโต้คำ

-ขาดระวัง พลั้งพลัด อุบัติเหตุ
-รักษาเขต สงบ จุดจบคว่ำ
จะเหลือชาย สักกี่น้อย คอยสร้างทำ
ช่วยชี้นำ บ้านเมือง เรืองเจริญ

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: วิตกมากไปไหม?
เริ่มหัวข้อโดย: รินดาวดี ที่ 06, สิงหาคม, 2555, 08:26:10 AM

สังคมไทยกลายกลับสลับขั้ว
เหลียวมองตัวกลัวแท้แลขวยเขิน
จำนวนชายหายบางข้ออ้างเกิน
เราคงเดินรำพังสิ้นหวังใด

ยังไร้คู่เคียงคลอพะนอข้าง
รักยังจางอย่างเคยเฮ้ย..ไม่ไหว
โลกเปลี่ยนแปลงแรงกล้าสุดหล้าไกล
ทำเช่นไรดีเล่าเฝ้าโอดครวญ

จำนวนหญิงมีมากลำบากแน่
คงย่ำแย่แลเศร้าเรากำสรวล
หวังเบียดเบียนสามีเขาเราทบทวน
คงไม่หวนชวนทำกลัวช้ำทรวง

เบื่อสังคมแย่งชิงขอนิ่งผ่อ
มิสานต่อรอยร้าวบางคราวช่วง
มีมากมายสายสนกลไกลวง
กลัวตกบ่วงหน่วงใจให้อ่อนแอ

กลัวตกบ่วงรักชายใจรวนเร   (http://upic.me/i/f5/yenta4_emo20.gif) (http://upic.me/show/130854)


 :a006:

* ผ่อ = ดู , มอง

รินดาวดี
(http://upic.me/i/02/ueivwdhior8.gif) (http://upic.me/show/37991140)


หัวข้อ: Re: วิตกมากไปไหม?
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 12, สิงหาคม, 2555, 05:18:34 PM


คิดคืนใด ไม่หลับ กระสับกระส่าย
มือขวาก่าย หน้าอก ยกขาเหี่ยว
อ้าวแล้วกัน คันหลัง นั่งคนเดียว
ลุกไปเ-ี่ยว หยิบปากกา มาเขียนกานท์

ชุมชนฉัน ปกครอง แบ่งสองกลุ่ม
เขตราบลุ่ม-เนินเหนือ เครือหมู่บ้าน
เรือนใหญ่น้อย ร้อยห้า หลังคาชาน
สืบลูกหลาน ว่านกอ ต่อสกุล

แจงผู้คน ตามวัย ให้เห็นชัด
เด็กกำดัด-กลางแก่น-เฒ่าแค่นขุ่น
แก่หง่อมเฒ่า เฝ้าบ้าน ช่วยงานบุญ
กลางคนผลุน ออกบ้าน หางานทำ

เด็กหนุ่มสาว เข้าเรียน เพียรศึกษา
สำเร็จมา รายได้ ไม่ตกต่ำ
จ้างทั่วไป จ้างชั่วคราว จ้างประจำ
เช้าจดค่ำ เลยคืน ดึกดื่นมี

เกิดปัญหา ประชากร จรจากถิ่น
อยู่ทำกิน ฝากพุง ในกรุงศรี
เฒ่าเหม่อลอย คอยท่า ชั่วตาปี
พอกลับที แทบหลง..วันสงกรานต์

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: วิตกมากไปไหม?
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 29, พฤศจิกายน, 2555, 01:42:36 PM


เป็นห่วงจัง สังคม ล่มสลาย
คนมากมาย โบยบิน ย้านถิ่นฐาน
ทิ้งชรา นาไร่ ไปทำงาน
เสพสำราญ บ้าคลั่ง ยังเมืองกรุง

เพราะแผนพัฒน์ รัฐทำ ชำแต่เริ่ม
เน้นส่งเสริม พากเพียร เรียนสูงสูง
เป็นเจ้าบ้าน เจ้าเมือง เรืองจรุง
ละท้องทุ่ง เคยทำ ดึกดำบรรพ์

มัวระเริง ริ้วลาย สายสดใส
หลงกลิ่นไอ ยลยิน รินสุขสันต์
รั้งตำแหน่ง แย่งยับ ทรัพย์อนันต์
ยากจะหัน หวนคืน ชื่นบ้านนา

ครั้นพ่อแม่ สิ้นบุญ สูญชีวิต
นำสมบัติ ทุกชนิด ปิดป้ายค่า
ขายบ้านเรือน ที่ดิน ทำกินมา
ทั้งสวนป่า สุดท้าย ของนายทุน

 :055:

รพีกาญจน์