|
หัวข้อ: น้องนาง เริ่มหัวข้อโดย: เฟื่องฟ้า ที่ 06, พฤศจิกายน, 2564, 08:26:20 PM น้องนาง
ยังจำได้ลักยิ้มริมสองแก้ม โอษฐ์ที่แย้มนิ่มนวลชวนใจหลง เจรจาพาทีพี่พะวง มิอาจคงสติได้ให้มัวเมา กิริยาท่าทางดั่งนางห้าม ยิ่งคิดคร้ามคอยขยาดอย่างขลาดเขลา กลัวแสนกลัวหลงลมชมแต่เงา เพราะศักดิ์เราห่างกว่าฟ้ากับดิน แต่สี่ห้องหัวใจมีใครอยู่ ยังรับรู้หวั่นไหวใฝ่ถวิล ถึงทุกข์ท้อทอทับจับดวงจินต์ หรือจะสิ้นสูญทรวงห่วงอาทร น้องนาง มิอาจสร้างร่วมฝันบรรจถรณ์ เขนยนี้ที่พร่ำพรอดกอดยามนอน แทนคำพรก่อนหลับรับนิทรา จึงถ่ายทอดออดอ้อนด้วยร้อนรุ่ม ความกลัดกลุ้มส่งเสียงเพียงภาษา ร้อยคำพจน์บทกลอนอันอ่อนล้า ล่องลอยมาอีกหนดลฤทัย ๖/๑๑/๖๔ หัวข้อ: Re: น้องนาง เริ่มหัวข้อโดย: ธมกรก ที่ 07, พฤศจิกายน, 2564, 08:38:39 PM พี่ชาย ฤทัยน้องผ่องใสไร้เจ้าของ ทั้งสี่ห้องพี่จ๋าอย่าสงสัย ยังรอพี่เคียงคู่รู้ความนัย เหตุปัจจัยที่รอก่อสัมพันธ์ ดินกับฟ้าไม่ต่างอย่างที่คิด แนบสนิทชิดใกล้ไม่ขีดขั้น อากาศธาตุแทรกอยู่คู่เคียงกัน ไม่ปิดกั้นดินฟ้าอย่าคร่ำครวญ ห่วงอาทรจากใจไหลท้วมท้น แม่หน้ามนน้องจ๋าอย่ากำสรวล โปรดรู้ไว้ใจพี่มีเนื้อนวล อยู่ทุกส่วนสี่ห้องครองดวงใจ พี่ชาย นิทราหมายความฝันอันสดใส บรรจถรณ์เคียงข้างอย่างห่วงใย ด้วยรักใคร่เคียงเขนยเกยสัมพันธ์ เมามัวใจละเลิงเพลิงความรัก เกินจะหักห้ามใจในความฝัน อยากจะให้เป็นจริงสิ่งสำคัญ ใช่เสกสรรร้อยรสบทกวี ธมกรก 7/11/21 |