|
หัวข้อ: ๐ พอกันที ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 12, สิงหาคม, 2556, 09:49:30 PM ถึงเกิดช้ากว่าปีทีหลังข้า ยังถือว่าเป็นเกลอเสมอเพื่อน นับทิวาราตรีหลายปีเดือน จะบิดเบือนสักครั้งยังมิทำ ของอร่อยกร่อยหวานเราทานร่วม ยามบ้าบวมปากหวอหัวร่อขำ คราเจ็บจุกทุกข์ทนบ่นพึมพำ ยังจดจำกัดกรอดลอดปากดัง ข้าไปไหนไม่เหงาเจ้าตามด้วย สร้างยิ้มสวยขวยเขินเมินขึงขัง เอ่ยวาทะจ๊ะจ๋าชวนน่าฟัง ดุจมนต์ขลังติดตรึงซึ้งอุรา เป็นประจำทำนุถนอมเจ้า ทุกค่ำเช้าปกปักแลรักษา คอยคุ้มครองป้องภัยใดนานา เลิศเลอค่าเก็บกันอยู่ชั้นใน ผ่านฝนพราวหนาวร้อนตอนหกสิบ ผ่านสุกดิบแล่เนื้อบดเกลือใส่ ผ่านด้าวแดนแคว้นเขตประเทศไทย ผ่านสิงห์เหนือเสือใต้ไล่กระทิง เหตุไฉนใจดำหนอทำข้า สิบวันกว่าเจ็บปวดรวดร้าวยิ่ง จำสะบัดตัดเยื่อใยไม่รักจริง พรุ่งถอนทิ้งจบกันสองฟันกราม เริ่มปวดฟันสามวัน หมอให้หยุดยาละลายเลือดที่กินประจำ ครบเจ็ดวัน นัดถอนพรุ่งนี้ รวมปวดฟันสิบวันละครับ อูยยยย :a020: หัวข้อ: Re: ๐ พอกันที ๐ เริ่มหัวข้อโดย: ขวดเก่า ที่ 13, สิงหาคม, 2556, 07:28:40 AM ขอให้หายโดยไวจากใจขวด ปวดฟันปวดยายั้งยังยากห้าม ทนปวดให้หายก่อนหรือถอนกราม เป็นเพราะความหน่ายแหนงการแปรงฟัน ผมแวะมาแซว ขอให้หายไวๆ ครับ หัวข้อ: Re: ๐ พอกันที ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 13, สิงหาคม, 2556, 12:52:23 PM พรุ่งถอนทิ้งจบกันสองฟันกราม ของเย็นร้อนอ่อนทานผ่านประเดี๋ยว งับบดเคี้ยวสะกิดนิดวาบหวาม สัมผัสจังดังคลื่นลื่นไหลลาม แม้ไอจามแทบทรุดหยุดหายใจ ลิ้นเจ้าเอยเคยอยู่คู่เคียงใกล้ แลบลูบไล้เพียงครั้งยังเสียวสั่น ต่อมน้ำลายคายเมือกกระเดือกพลัน ส่งเสียงลั่นอะเอ็ดเล็ดน้ำตา เจ็บเจ้าเอยเคยเป็นเช่นนี้บ่อย มันทยอยจากซ้ายย้ายวนขวา สลับข้างล่างบนจนระอา เร็วหรือช้าห่างถี่ทุกปีไป ปวดเจ้าเอยเคยเริ่มจุดเดิมเหงือก แล้วค่อยเสือกขึ้นขมับขยับไต่ คงขืนแค่นแน่นขึงตรึงติดใน ยาพอกใส่กินแก้แค่บรรเทา ฟ้าจะแจ้งแสงสลัวหัวเวียนหมุน เสียงเคยคุ้นแตกพร่าซ่ากระเส่า ลืมข้าวปลาอาหารทานไม่เอา หน้าบูดเช้าเง้างอต่อถึงเย็น หมอเจ้าขา... เปิดปากอ้าซี่ไหนเมื่อได้เห็น ถอนเลยครับจับกระชากหลุดรากเอ็น ฟันกระเด็นเป็นสุขหมดทุกข์เอย :a004: ขอขอบคุณฝ่ายทันตกรรมโรงพยาบาลจอมทอง และคุณขวดเก่า :a013: รพีกาญจน์ 13 สิงหาคม 2556 หัวข้อ: Re: ๐ พอกันที ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 13, สิงหาคม, 2556, 05:12:45 PM ฟันกระเด็นเป็นสุขหมดทุกข์เอย กัดผ้าก๊อซห้องฟันถึงชั้นล่าง เตรียมสตางค์รับยาอย่างผ่าเผย กรามทั้งแถบแก้มซ้ายหายปลิดเลย เหมือนไม่เคยปวดหนอทรมาน มองข้างนอกชื่นตาฟ้าแจ่มใส มองข้างในสีแสงสดสถาน แพทย์ชายหล่อเพริศพริ้งพยาบาล บริการผู้ป่วยด้วยฉับไว พนักงานหน้ามนคนเข็นรถ ร่างงามงดนักเรียนหญิงวิ่งขวักไขว่ ฝ่ายทันตโปร่งขาวพราววิไล รังสีใสขาคะเอกซเรย์ สาวประเทืองกะตู้วู้อยู่ห้องบัตร สาวเภสัชกรุ่มกริ่มยืนยิ้มเก๋ สาวการเงินชุดขาวราวกินเจ สาวล้อเปลร่างเปรียวมากเรี่ยวแรง ครึ่งชั่วโมงแล้วครับรอรับยา ปวดพาราตราครกแค่สองแผง สาวขายลอตเตอรีแก้มสีแดง เธอขายแพงตัดใจบอกไร้ตางค์ หญิงชราหลังกงน่าสงสาร ขายของหวานหยิบยื้อซื้อหนึ่งอย่าง ยกขึ้นมา.บ้าบิ่น.กินหมดทาง ไร้ฟันฟางมอบเด็กตัวเล็กไป รับยาแล้วก็ขับรถกลับบ้านครับ :036: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ พอกันที ๐ เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 14, สิงหาคม, 2556, 12:12:15 PM เมื่อตอนเด็กพ่อสั่งแกมบังคับ ตื่นนอนปั๊บเกลือหนึ่งกำนำส่งให้ อมไว้ก่อนที่จะทำอะไรต่ออะไร เค็มจนทนไม่ไหวจึงบ้วนทิ้ง เมื่อวัยรุ่นวุ่นศึกษามาเมืองหลวง การทั้งปวงลืมหมดงดทุกสิ่ง หลายปีฉันปวดฟันเข้าจริงจริง นึกถึงพ่ออย่างยิ่งจึงกลับตัว อมทุกวันก่อนแปรงฟันฉันมิเว้น เหมือนฆ่าเข่นแบคทีเรียที่สุมหัว ถึงไม่เกลี้ยงก็เหลือเพียงมิกี่ตัว เลิกพันพัวโรคเหงือกฟัน...พอกันที... ธนุ เสนสิงห์ :001: หัวข้อ: Re: ๐ พอกันที ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 14, สิงหาคม, 2556, 01:51:05 PM นึกถึงพ่ออย่างยิ่งจึงกลับตัว คงอีกวัน ชันเข่า นั่งเฝ้าบ้าน ด้วยอาการ คลื่นเหียน วิงเวียนหัว กอปรเหน็ดเหนื่อย เมื่อยหลัง ปวดทั้งตัว ใจเต้นรัว แทบปลิ้น เพราะกินยา ถอนฟันฟาง วางกลอน มินอนพัก จับรถจักร ยานยนต์ ยามาฮ่า บึ่งไปสวน กวนฮอร์โมน พ่นเชื้อรา ถือมีดพร้า จัดแจง แต่งลำไย ตัดก้านทิ้ง กิ่งห้อย ย้อยลงลุ่ม กลางหนาพุ่ม ตัดราน ลมผ่านได้ เหลือรับแสง เช้าตรู่ ผลิชูใบ คอยวันใหม่ แทงออก ดอกช่อบาน ต้องสุ่มเสี่ยง เพียงหวัง ประทังอด อนาคต อาจขม มิสมหวาน ถูกปล่อยปละ ละเลย เคยนมนาน ไร้รับการ ฟื้นฟู เหลียวดูแล เอาแรงร่าง ต่างทุน จุนเจือช่วย คงมอดม้วย ลากหาม เมื่อยามแก่ อยากตัดไม้ ไถดิน สิ้นเปลี่ยนแปร น้ำขังแช่ ปลูกข้าว เอาจำนำ คงอีกวัน ชันเข่า นั่งเฝ้าบ้าน เหตุจากวาน เปียกปอน ตอนหัวค่ำ เงยหน้าแหงน แถนบน ท่ามฝนพรำ ด่าพึมพำ เป็นไข้ ใกล้สางตา อย่าเบื่อคนแก่เน่อ เขียนอื่นไม่ออกกลอนมันตัน :a013: รพีกาญจน์ |